Τα "θέλω" και τα "πρέπει"

Όλα στη ζωή μου, από παιδί, εμφανίζονται σαν διλήμματα.
Ισόρροπες, ισοδύναμες καταστάσεις με βάζουν στη μέση ν’ αποφασίσω.
Πάντα!
Όσοι ζουν μαζί μου, γυναίκες, φίλοι, συγγενείς μου λένε πως αποφάσισα καλά.  Έστω και επώδυνα.
Εγώ νοιώθω οτι συνήθως έκανα λάθος.  Είτε στερήθηκα την χαρά και την ηδονή γιατί έπρεπε, είτε για την απόλαυση αγνόησα το τίμημα.

Είμαι βέβαιος πιά, λόγω της στατιστικής σταθερότητας, ότι είναι του μυαλού μου.
Όταν θέλω πολύ, ενισχύω τα πρέπει.  Κι’ ανάποδα!

Μου αφιερώνω λοιπόν τον παρακάτω άρτι συλληφθέντα λαϊκό στοίχο και πάω να «κάψω» την ρακή που ήπια μεσημεριάτικα στη λιακάδα γκόμεν-less...  Όπως πρέπει δηλαδή να την πίνει κανείς!(*)



Τα κόλπα και τα νάζια σου
τα όχι και τα μή
τα σούπα-μούπες και τα δήθεν
έχω βαρεθεί
καν’ ότι θες και μην κοιτάς
τα πώς και τα γιατί

είν’ η ζωή
πολύ μικρή.



(*) γιατί αλλιώς ερωτεύεται....

Με διασκεδάζουν όταν σκεδάζουν...

...τις εμμονές τους! Και λυπάμαι ταυτόχρονα, γιατί «σερβίρονται» οι εμμονές αυτές σαν αποτέλεσμα βαθειάς σκέψης και ορθολογικής στάσης!

Για να γίνω σαφής: Ξέσπασε σαν θύελλα στον ιστό, με αφορμή το θέμα μιας «έκθεσης ιδεών» των τελειοφοίτων των Λυκείων της Κύπρου, η αγανάκτηση! Ποιό το θέμα;

Η σύγχυση των ιδεών, ο ευδαιμονισμός, μαζί με το στυγνό ορθολογισμό που τείνει να αγνοήσει τον άνθρωπο ως σκοπό της κοινωνικής συμβίωσης έχουν παραμορφώσει το πολιτιστικό πρόσωπο της Ευρώπης.Με βάση την πιο πάνω διαπίστωση, έχοντας υπόψη και τη σύγχρονη κυπριακή πραγματικότητα, να αναπτύξετε τους λόγους που καθιστούν αναγκαία στην προσήλωση στις ανθρωπιστικές αρχές και αξίες του ελληνισμού και να εισηγηθείτε τρόπους με τους οποίους η εφαρμογή των αξιών αυτών μπορεί να οδηγήσει σ' έναν κόσμο καλύτερο και ανθρωπινότερο.

Που διαφωνούν; Μα στην ανάγνωση!!! Το βλέπουμε και στα ιστολόγια. Ο καθείς διαβάζει αυτό που θέλει! Καμμιά προσπάθεια!

Γράφει ο συντάκτης: «Η σύγχυση ιδεών, ο ευδαιμονισμός» και σαφώς εννοεί την έλλειψη σταθερού ιδεολογικού πλαισίου αναφοράς, αξιών κλπ. που όλοι βιώνουμε καθημερινά και όποια οπτική και νάχουμε συμφωνούμε σ’ αυτό τουλάχιστον... Όλα για την «κονόμα» και την «βολή» μας. Η ιδεολογία της «πάρτης» μας.
Διαβάζουν: Συντηρητική, θρησκόληπτη, φασιστική, πουριτανική, αναχρονιστική ιδεολογία! Καταδίκη της ευτυχίας!!!

Γράφει ο συντάκτης: «στυγνός ορθολογισμός» και εννοεί την μηδενιστική, στυγνή πλην όμως ορθολογική στάση ζωής του «ότι φάμε, ότι πιούμε κι’ ότι αρπάξει ο κώλος μας», «ας ψοφήσουν και μερικοί αν οι δείκτες είναι καλοί», «τι με νοιάζει εμένα για τους άλλους» «του φευγάτου η μάνα ποτέ δεν έκλαψε» κλπ.
Διαβάζουν: Επίθεση κατά του Διαφωτισμού και της Ευρώπης! Πιθανόν γιατί από το τρίπτυχο «Ελευρία, ισότητα, αδελφοσύνη» τους έμεινε το «Φιλελευθερισμός της οικονομίας»!

Γράφει ο συντάκτης: «ανθρωπιστικές αρχές και αξίες του ελληνισμού»
Διαβάζουν: Βλακώδη πατριδοκαπηλεία ότι η Ελλάς θα σώσει τον κόσμο, στυγνό εθνικισμό που καταργεί ουσιαστικά την έννοια της κοινωνικής συμβίωσης.


Όχι κυρίες και κύριοι. Ελληνισμός δεν είναι σουβλάκι και τσιφτετέλι, πρωϊνάδικα και Ελληνάδικα. Αγνοείτε(;) ότι ο Διαφωτισμός, τις Ελληνιστικές αξίες προσπάθησε να καταστήσει κοινό κτήμα των Ευρωπαϊκών λαών. Δεν ήταν κίνημα που εισήγαγε κάτι καινούργιο!
Ίσως ενοχλούνται, γιατί αρνούνται μια Ευρώπη (παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις τους) που η κάθε κουλτούρα θα πρέπει να αφήσει το στίγμα της στο μέτρο που της αναλογεί. Δεν θα χωρούσε βλέπεις σε μια τέτοια Ευρώπη μια Τουρκία εμπορικά απαραίτητη, δεν θα χωρούσε σε μια τέτοια Ευρώπη συζήτηση για ένα «συνταγματικό εξάμβλωμα» σαν αυτό που ονειρεύονται να αναστήσουν!


Επαναδιατυπώνω λοιπόν το θέμα για μια δεύτερη ίσως καθαρότερη ανάγνωση:

Η θολοκουλτούρα και η παπαρολογία, ο καταναλωτισμός, το καρακιτσαριό, ο κοσμοπολιτισμός του 4seasons, μαζί με το στυγνό φιλοτομαρισμό που τείνει να αγνοήσει τις ανθρωπιστικές αξίες ως σκοπό της κοινωνικής συμβίωσης, έχουν παραμορφώσει το πολιτιστικό πρόσωπο της Ευρώπης, ξαφρίζοντας στην επιφάνεια τα σκατά.
Με βάση την πιο πάνω διαπίστωση, έχοντας υπόψη και τη σύγχρονη πραγματικότητα, να αναπτύξετε τους λόγους που καθιστούν αναγκαία την προσήλωση στις ανθρωπιστικές αρχές και αξίες των Ελλήνων σοφών, αρχαίων, βυζαντινών και συγχρόνων (μέχρι το βρώμικο ’89 που το θεωρώ κομβικό σημείο) και να εισηγηθείτε τρόπους με τους οποίους η εφαρμογή των αξιών αυτών μπορεί να οδηγήσει σ' έναν κόσμο καλύτερο και ανθρωπινότερο.