Τα "θέλω" και τα "πρέπει"

Όλα στη ζωή μου, από παιδί, εμφανίζονται σαν διλήμματα.
Ισόρροπες, ισοδύναμες καταστάσεις με βάζουν στη μέση ν’ αποφασίσω.
Πάντα!
Όσοι ζουν μαζί μου, γυναίκες, φίλοι, συγγενείς μου λένε πως αποφάσισα καλά.  Έστω και επώδυνα.
Εγώ νοιώθω οτι συνήθως έκανα λάθος.  Είτε στερήθηκα την χαρά και την ηδονή γιατί έπρεπε, είτε για την απόλαυση αγνόησα το τίμημα.

Είμαι βέβαιος πιά, λόγω της στατιστικής σταθερότητας, ότι είναι του μυαλού μου.
Όταν θέλω πολύ, ενισχύω τα πρέπει.  Κι’ ανάποδα!

Μου αφιερώνω λοιπόν τον παρακάτω άρτι συλληφθέντα λαϊκό στοίχο και πάω να «κάψω» την ρακή που ήπια μεσημεριάτικα στη λιακάδα γκόμεν-less...  Όπως πρέπει δηλαδή να την πίνει κανείς!(*)



Τα κόλπα και τα νάζια σου
τα όχι και τα μή
τα σούπα-μούπες και τα δήθεν
έχω βαρεθεί
καν’ ότι θες και μην κοιτάς
τα πώς και τα γιατί

είν’ η ζωή
πολύ μικρή.



(*) γιατί αλλιώς ερωτεύεται....