Όμηροι...

Ήμουνα λέει 20 χρονών παληκαράκι, αναρχικός, νταβραντωμένος. Το κατεστημένο δεν το αρνιόμουν απλώς. Ήμουν εξοργισμένος. Όλοι αυτοί οι λεφτάδες, με τους πολιτικάντηδες λακέδες τους να τους υπηρετούν με απροκάλυπτη θρασύτητα, με αηδίαζαν. Τι λέω τους μισούσα! Ονειρευόμουν άγριες συμπλοκές, λαϊκά ξεσπάσματα και εξεγέρσεις. Να τους δώ όλους, να τρέχουν να κρυφτούν όπου μπορούν. Να κλαίνε και να παρακαλάνε για οίκτο! Βέβαια, από καιρού εις καιρόν με τα άλλα παιδιά της παρέας, κάναμε κανα "ντου", καίγαμε κανενα αμάξι, σπάγαμε καμμιά βιτρίνα, αλλά μέχρις εκεί. Τα πολλά, παρέμεναν ανεκπλήρωτοι πόθοι...

Είχαμε λοιπόν μαζευτεί κάποιο "περίεργο" βράδυ, καμμιά 100στή από μας σε ένα μεγάλο κτίριο με πολλές αίθουσες και συζητάγαμε (φωνάζαμε δηλαδή) για κάποιο θέμα που μας απασχολούσε. Δεν θυμάμαι και πολλά, αλλά λίγο πρίν είχαμε "πλακώσει" στις γρήγορες κάποιο "μπάτσο" που είχε "τραβήξει" μπιστόλι. Τα αίματα είχαν ανάψει. Ξαφνικά, δεν ξέρω πως έγινε και βρίσκουμε λέει σε μια απο τις αίθουσες του κτιρίου καμμιά διακοσαριά από τους πολιτικούς που μάθαμε να μισούμε. Γέροι και χοντροί, αηδιαστικά φοβισμένοι, δηλαδή "χεσμένοι" για να πούμε και του στραβού το δίκιο, και τους πήραμε λέει ομήρους!!! Τώρα τί ζητάγαμε δεν κατάλαβα, ούτε και θυμάμαι (όνειρο βλέπεις). Μούκανε όμως εντύπωση, ότι ενώ τους είχαμε στα χέρια μας και μπορούσαμε τόσο εύκολα να τους "λιανίσουμε" (10 χρόνια Υπουργοί ήτανε μερικοί απ' αυτούς), φοράγαμε και κουκούλες (κανείς δεν θα μας αναγνώριζε) και δεν μπορούσαν και οι "μπάτσοι" να μπούνε μέσα στο κτίριο, γιατι λέει μια μαγική δύναμη τους κράταγε απ' έξω, εμείς ήσυχα - ήσυχα αποκαλύψαμε τα πρόσωπά μας και καθήσαμε γύρω από τον πιό χοντρό(!) από αυτούς, που άρχισε να μας λέει παραμύθια, "μιά φορά και έναν καιρό..." .

Μετά από πολλές ώρες,αφού ο χοντρός τελείωσε το παραμύθι (δυστυχώς ούτε αυτό το θυμάμαι), σηκωθήκαμε να φύγουμε. Κάποιοι από μας γυρίσανε σπίτι και τους βάλανε οι κουβερνάντες τους (!) για νάνι και οι πιο πολλοί πήγαν σε ένα άλλο κτίριο, πιο μεγάλο από το προηγούμενο, που βρισκόταν στην οδό Κατεχάκη (κοίτα τι θυμάμαι...), μπήκαν σε μια γραμμή και ένας περίεργος τύπος άρχισε να τους πληρώνει!


Παρακαλώ όποιος μπορεί να ερμηνεύσει, ας με βοηθήσει!