Υπερβατικότητα και Πολιτική

Έχω δυο φιλαράκια απ’ τα παλιά, που τα απασχολεί (όπως και μένα) η πολιτική. Περίεργοι άνθρωποι που δεν είναι εύκολο να τους κατατάξεις σε κάποιο «χώρο». Οι ίδιοι ισχυρίζονται ότι φταίνε οι «χώροι», γιατί χωρίς ορθολογική εξήγηση υιοθετούν θέσεις, που τις βαφτίζουν «πολιτικά ορθές» και επομένως εκτός κριτικής…!

Έχουμε «φάει» ώρες μαζί, συζητώντας για συστήματα και νομοτέλειες. Διαβάσαμε και μερικούς σοφούς από τα «δεξιά» κι’ από τ’ «αριστερά». Αποτέλεσμα; Χάλια μαύρα. Όλοι (ή σχεδόν όλοι) δίκιο φαίνεται να έχουν! Ανάλογα πού το πιάνεις και πού τ’ αφήνεις…

Ερώτηση: Τις πταίει;

Απάντηση: Η προσπάθεια λογικής προσέγγισης της πολιτικής!


Ανάλυση:
Η πολιτική, κατά την ταπεινή μου άποψη είναι μια υπερβατική διαδικασία. Υποτίθεται ότι αποτελεί ένα σύνολο κανόνων, που αφορούν τα υποκείμενά της, τα οποία «αποφασίζουν» γι’ αυτή! Υποκείμενα και αντικείμενα εναλλάσσουν ρόλους ξεδιάντροπα. Είναι επόμενο, ότι θα πέσει σε παραδοξότητες. Δεδομένου ότι στις μέρες μας δεν είναι επιθυμητή η ελέω Θεού πολιτική (που θα μας απήλλασσε από τα παράδοξα), θα προσπαθήσω να δείξω μερικές τέτοιες αντιφάσεις, χωρίς να το «παραβαρύνω» το θέμα. Κινδυνεύω βέβαια (είμαι σίγουρος δηλαδή) να πέσω θύμα του ίδιου παραδόξου, μια και ως «αντικείμενο» εξετάζω «υποκειμενικά» το «υποκείμενο»! Θα ξεκινήσω με το επικρατούν σύστημα και θα συνεχίσω με τα άλλα σταδιακά! (είμαι και πολυγραφώτατος…) Να μην βγάλουν και τα ματάκια τους οι 2-3 που με παρακολουθούν!


Φιλελευθερισμός

Αναντίρρητα η «ελεύθερη αγορά» είναι λογική. Έχει ένα βασικό και ουσιαστικό κανόνα. Την μεγιστοποίηση του κέρδους. Η αναζήτηση του κέρδους δημιουργεί απασχόληση, κίνηση κεφαλαίων (άρα πολλαπλασιασμό τους), περισσότερο πλούτο κλπ. Αν βέβαια είναι ελεύθερη για όλους… χωρίς έξωθεν επιβαλλόμενες στρεβλώσεις.
Μπορεί να είναι όμως;

Παράδειγμα Αντίφασης 1
ΚΙΝΑ: Κρατικός (αν όχι δικτατορικο-πυρηνικός!) φιλελευθερισμός. Ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων και ιδιωτική πρωτοβουλία όπου και όπως θέλει το κόμμα. Στρεβλώνει την παγκόσμια αγορά με την λεηλασία της όποιας πρωτογενούς ύλης, από το πετρέλαιο μέχρι τον χάλυβα και το τσιμέντο. Το χειμώνα μας βλέπω με μαγκάλι. Κρατική επιχορήγηση 100% για την δημιουργία επιχειρήσεων μεταπώλησης στην παγκοσμιοποιημένη (έ ρε γλέντια…) Δύση. Που απαγορεύει την επιδότηση των εγχώριων επιχειρηματιών. Παλεύει ο μπακάλης και ο αγρότης με την Κίνα ολάκερη!

Παράδειγμα Αντίφασης 2
Ελλάδα: Ελευθερία επενδύσεων και «προγράμματα» (να μια στρέβλωση μάνι-μάνι) μόνο για την «παρέα» που διοικεί και νέμεται την χώρα! Αθρόα εισαγωγή μεταναστών, όχι από συμπόνια ή περίσσευμα πλούτου αλλά για εκμετάλλευση. Όλων από λίγους! Trust (παρά τον νόμο) σε κάθε βήμα! Από το super market μέχρι τα media και τις κατασκευαστικές. Νομενκλατούρες, από την Πολιτική μέχρι τα Πανεπιστήμια! Οτε-τζήδες, Δεη-τζήδες, νταβατζήδες κλπ. Κλέφτες κι’ αστυνόμοι μια παρέα, αναρχικοί με υπουργούς, παπάδες με τσατσάδες. Κοινώς κράτος (ή κοινωνία αν προτιμάτε) δικαίου που το καθορίζουν πολλοί με γνώμονα το πώς θα παρανομήσουν! Αυτοαναιρούμενη υπόθεση.

Παράδειγμα Αντίφασης 3
EU: Ελευθερία διακίνησης προσώπων και αγαθών. Κοινό νόμισμα για ευκολία. Ωραία! Μόνο που κανείς από τους λαούς που την συνέπηξαν δεν εννοούσε με την ελεύθερη αυτή διακίνηση, την «διευκόλυνση» να μην αντιμετωπίζεις και γραφειοκρατικά προβλήματα στο ξεσπίτωμα που υποχρεώνεσαι, για να ακολουθήσεις την εργασία προς επιβίωση από την Ελλάδα στην Γαλλία και μετά Πολωνία, Ουγγαρία, Βουλγαρία και βλέπουμε…
Δεν είναι παροχή ελευθερίας το να μην εμποδίζεσαι να κάνεις αυτό που σε υποχρεώνουν! Δεν φτιάχνεις κοινό νόμισμα για να το υπηρετείς αλλά το αντίστροφο.

Παράδειγμα Αντίφασης 4
Παγκόσμια τράπεζα: Φτιάχτηκε για να βοηθήσει τις αναπτυσσόμενες χώρες να ορθοποδήσουν οικονομικά, δίνοντας χρήματα με όρους που ουσιαστικά τους απαγορεύουν τις επενδύσεις! (βλέπε «Η μεγάλη Αυταπάτη», Joseph Stiglitz, εκδ. Λιβάνη 2002)

Και τελειώνω με το καλύτερο…
Παράδειγμα Αντίφασης 5
ΗΠΑ: Πυρηνικός καπιταλισμός! Ο πόλεμος στην υπηρεσία του εμπορίου. Η πολιτική στην υπηρεσία του πολέμου. Η θρησκεία και η επιστήμη (χέρι χέρι για τω Θεώ!) στην υπηρεσία της πολιτικής. Να ένα επαγωγικό παράδειγμα εμπορευματοποίησης της θρησκείας και της επιστήμης!