Έξω από το "κουτί"

Προσπαθώντας να σκεφτώ έξω από το κουτί (Escher), διαβάζοντας το "ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΔΙΧΩΣ ΧΡΟΝΟ" (εκδοσεις Τραυλός),
σας εύχομαι ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

COGITO, αλλά πώς;

Με αφορμή τον Χοιροβοσκό και την μανιασμένη "άρνηση" του blogger να μ' αφήσει να σχολιάσω στην ωραία κουβέντα που ξεκίνησε με αφορμή τον "Καρτεσιανό" ΑΡΚΑ, έρχομαι από εδώ να προσθέσω:

Αν αρκεί μόνο να σκέφτομαι για να υπάρχω, έχει μεγάλη σημασία ο τρόπος που σκέφτομαι για το πώς υπάρχω.

Ας δούμε για παράδειγμα την εναλλάσσουσα σειρά (επαγγελματική διαστροφή...)

1-1+1-1+1-1+...

Αν την σκεφτείς (1-1)+(1-1)+(1-1)+... δείχνει το 0,
αν όμως την σκεφτείς 1+(-1+1)+(-1+1)+... δείχνει το 1!

Αν θέλεις δεν υπάρχει τίποτα, αλλιώς υπάρχουν όλα!
Αν θέλεις είναι όλα καλά, αν δεν θέλεις όχι...

Εδώ βλέπω εγώ την ελεύθερη βούληση!

Ο Μαύρος Πήτ [ενημερωμένος]

Κατάρα!

Πρέπει να βγάλω από το μπαούλο το ξύλινο πόδι και να γυαλίσω το γάτζο!

Όπως φαίνεται πεντακάθαρα στο παρακάτω regression model (*), το φαινόμενο του global warming είναι αποτέλεσμα της μείωσης των πειρατών!



Και οικολόγος και πειρατής και θ' αρέσω στα κορίτσια που ψοφάνε για brutal!
Ποιός με πιάνει...


[ενημερωση-απόδειξη]

Κι' αν αμφιβάλλετε ότι υπάρχει υπερθέρμανση, ιδού η ατράνταχτη απόδειξη!





(*) από μια παραπομπή του e-roosters για την "επιστημονικοποίηση" του παραλογισμού.

Το πολύ το "Κύριε ελέησον"

...το βαριέται κι' ο Θεός!

Δεν μας έφτανε η επί 12-ετία ενασχόληση με την ορθόδοξη "κατήχηση - λειτουργική", να φορτωθούμε κι' άλλες δυό τρείς λόγω "προοδευτισμού", το βρίσκω υπερβολή!

Να διδάσκεται μόνον ο ΝΑϊτισμός!

Ευρωπαϊκή ζώνη "ελευθέρου" εμπορίου

Λυπάμαι...

Στιγμιότυπο

...από τις χθεσινές διαπραγματεύσεις.

Αριστερά εικονίζεται ο Γκιούλ (από τη μέση και κάτω μια και εκεί έπεσε όλη η δουλειά) λίγο πρίν βάλει το γκόλ...

Δεξιά η "γάτα" ο Μολυβιάτης!

Έτσι γαμάει η Ελλαδάρα!

κλασσική περίπτωση

Ξεκίνησε την ζωή του στη «μέγκενη».

Μάνα σαφέστατα πιεστική. Σαν αυτές, που τους κατέστρεψε τη φυσιολογική ανάπτυξη της προσωπικότητας ο φεμινισμός της 10-ετίας του ’60. Που μάθανε 5 κολλυβογράμματα για να μην υστερούν των ανδρών. Μπορεί κι’ ο μπαμπάς της να ‘θελε αγόρι. Ποιος ξέρει…

Με τι απίστευτη αντίφαση μεγαλώνουν οι γυναίκες αυτές τους γιους! Είναι το όνειρό τους, το καμάρι τους και είναι άντρες! Για να τους αποδεχτούν, πρέπει τα φουκαριάρικα να γίνουν προσωπικότητες τέτοιου «βεληνεκούς», που ο άρρωστος φεμινισμός και η μεγαλομανία τους να καταθέτει τα όπλα! Να μπορούν οι ίδιες να δικαιώνονται ως οι μητέρες του «σπουδαίου» και όχι απλά ενός αγοριού.

Άντε να εντυπωσιάσει κανείς μια τέτοια μάνα… Παλεύει, κάνει «παπάδες», κάνει διδακτορικά, μεταδιδακτορικά, απαγγέλλει τον Λαρούς απ’ έξω και το κυριώτερο δεν προλαβαίνει μέσα στον πανικό να ξεπεράσει τον μπαμπά! Να ανδρωθεί.

Κλειδώνεται στον εαυτό του. Θυμώνει. Πεισμώνει. Είναι ανικανοποίητος. Δεν χαλαρώνει στιγμή. Πρέπει να ξεχωρίσει. Κι’ επειδή δεν τα καταφέρνει, γιατί θα ‘πρεπε άλλωστε, μετατρέπεται σε κακομαθημένο αντιρρησία. Ναι εσύ; Όχι εγώ. Πάνω εσύ; Κάτω εγώ. Και πέφτει στον φαύλο κύκλο. Με την συμπεριφορά του στέκεται ο ίδιος εμπόδιο στη μύχια φιλοδοξία του. Την άνευ όρων κοινωνική αποδοχή.

Θα ‘ναι τυχερός αν βρεθεί ένας φίλος, να τον «ταρακουνήσει», να σκεφτεί. Το πιο απλό απ’ όσα σκέφτηκε μέχρι στιγμής.

«Αν χαλιέμαι μ’ όλα αυτά, πρέπει ν’ αλλάξω ζωή!»

Γιατί όταν θα ‘ρθει η στιγμή να καταλάβει, ότι έχει χάσει σ’ ένα άρρωστο δονκιχωτισμό, σε μια ξένη φαντασίωση, την ουσία της ζωής, μπορεί να ‘ναι αργά ν’ αλλάξει.

Νοσταλγία

Αν ο χρόνος είναι γραμμικός

αν έχει μπροστά και πίσω

γιατί ΝΟΣΤΑΛΓΟΥΜΕ το μέλλον;

Μικροψυχία

Δεν λέω να ζεις μέσα από το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, το μπάντμινγκτον, ...

Δεν είναι μπάσκετ η ζωή.

Δεν είναι όμως και ζωή το ανάποδο.

Λίγοι δεν χάρηκαν για την νίκη της Εθνικής! Λίγοι περισσότεροι τους δικαιολογούν, σημειώνοντας όμως ότι δεν πρέπει να μιζεριάζουμε...

Είναι κλασσική συμπεριφορά αυτή! Πρίν τη μεταπολίτευση (τί θυμάμαι τώρα...) ήταν απόρροια ψευδοκοσμοπολιτισμού. Μετά ήταν η ψευτοκουλτούρα και ο έντονος "κοινωνικός προβληματισμός".

Ε, λοιπόν όχι! Δεν είναι μίζερη αυτή η συμπεριφορά!

Είναι απλά και αναντίρρητα ΜΙΚΡΟΨΥΧΗ...


Και εδώ θα δώσω εύσημα (από τις λίγες φορές που το κάνω) στην "πιτσιρικαρία". Καταλαβαίνει το μεγαλείο της επιτυχίας και το χαίρεται!

Μπάμπης Τσετίνης

Πήγα χθές στην συναυλία για τον Τσετίνη!

Ορχήστρα; Από τις σπάνιες! Δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες, γιατί λίγοι ξέρουν τον Χιονά για παράδειγμα ή τον Βρυώνη ή ... Η μοίρα του Μουσικού.

Συμμετέχοντες καλλιτέχνες απίστευτα πολλοί! Ενδεικτικά χωρίς σειρά:

Συνθέτες:
Κόκκοτος, Μουσαφίρης, Κατσαρός, Νικολόπουλος

Τραγουδιστές:
Τσετίνης, Τερζής, Πίτσα Παπαδοπούλου, Μαργαρίτης, Γονίδης, Δούκισα, Κωνσταντίνα, Παπαδάκης, Μαντάς, Αγγελόπουλος, Διονυσίου

Εισιτήριο; 10 ευρώ!

Θεατές; καμμιά διακοσαριά!

Θα μου πείς. Ζείς στο παρελθόν! Αντί να κλαίγεσαι για την μοναξιά, αντε πάρε κανα τάφο!

Αλλά ρε παιδιά, για τους μισούς τουλάχιστον απ' αυτούς, η Ελλαδάρα πάει και στριμώχνεται στα "καλά μαγαζιά" και χώνει καμμια 300αριά τη φιάλη με "ξηρά καρπά".

Κάτι άλλο πρέπει να συμβαίνει!

Τί δεν είχε χθές, που τόχουν τα "μαγαζιά";

• λουλούδια
• ξέκωλα
• επίδειξη
• τραπέζι να ανέβεις επάνω
• ένα ρυθμό (τσιφτετελο-ντούπου-ντούπου)
• φιάλες με "ξηρά"
  
• πρώτο τραπέζι πίστα
• "γνωστό" μαιτρ
• τουαλέτες κομπιναιζόν
• πούρα
• γκαρσόνια
• μπαλέτο
• άρχιζε στι 9 την "προηγούμενη" μέρα και όχι όπως είναι το σωστό στις 1 την "επόμενη"

Είναι λοιπόν προφανές, ότι δεν μπορούσε κανείς να διασκεδάσει μ' αυτές τις συνθήκες!

Όσο για την απουσία ιδιαίτερης καμπάνιας, είναι βέβαιο ότι δεν οφείλεται στο ότι η εταιρεία kalomoira-music και οι παραγωγοί του vandi-FM, δεν είχαν καμμιά κονόμα από κεί...

Δεν πειράζει.

ΙΣΩΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ

ΙΣΩΣ ΝΑ ΛΗΣΜΟΝΗΣΩ


ΜΑ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ...

Άνθρωπος

Τον dienekes φαντάζομαι τον γνωρίζουν όλοι από τα δύο εξειδικευμένα μεν, καταπληκτικά δε blogs(=εκθεσιολόγιά #)) του, Γενετική των Ελλήνων και Dienekes' Anthopology blog.

Έχει ξεκινήσει εδώ και κάποιες μέρες, ένα καταπληκτικό forum(=εκκλησιολόγιο #) με θέματα ανθρωπολογίας. Ήδη έχουν τεθεί δυό θέματα στην κατηγορία "κοινωνία", που αφορούν την ευγονική και την παροχή υγείας που "νομοτελειακά" εξελίσσεται σε υπόθεση των "ευπόρων". Δυό θέματα που αντιμετωπίζονται λαϊκίστικα και "κατινίστικα" μέχρι στιγμής από τα ΜΜΕ και τους πολιτικούς. Δυό θέματα που πιστεύω ότι θα δώσουν συντομώτατα (μέσα στη επερχόμενη δεκαετία) πλήγμα στην συνοχή των Δυτικών κοινωνιών με ότι αυτό συνεπάγεται.

Μας έχει καλέσει και πιστεύω ότι αρκετοί από μας ενδιαφερόμαστε να ανταλλάξουμε απόψεις

με κόσμιο τρόπο και με σεβασμό στους άλλους χρήστες

για θέματα που σίγουρα άπτονται της επιστήμης, της βιοηθικής και κατ' επέκταση της πολιτικής!




# απόπειρα "εξελληνισμού". Σας αρέσει; Πείτε μου!

ante portas

Επειδή η φτώχια είναι ante portas, πιάσαμε κουβέντα χθες και θυμηθήκαμε πολλά…  Πήγαμε πολύ πίσω!

Δεκαετία του ’60 και η Ελλάδα προσπαθεί να βγει από τη φτώχια της κατοχής και του εμφύλιου.  Εγώ ήμουνα πιτσιρικάς (κάτω από 10), αλλά ακόμα θυμάμαι τις δυσκολίες όλων να επιβιώσουν.  Ανάμεσα τους και η θεια μου η Β.  Όλη μέρα έκανε συνδυασμούς για να τα καταφέρει…  Για να μην αγωνιάτε όλα πήγαν καλά!  Έμειναν όμως αρκετά «ανέκδοτα» από την προσπάθειά της αυτή.  Δύο απ’ αυτά τα χαρίζω στους μελλοντικούς «Σακελλάριους» μπας και δούμε καμιά ταινία της προκοπής!
     
1.
Η θεια μου ήταν γνωστή για την «συνήθειά» της να «βγάζει» (δικαίως) μία φουστίτσα, από κάθε ύφασμα που της πήγαιναν οι άλλες θειάδες, για να τους ράψει κάνα φορεματάκι κλπ.  Μια μέρα της πάει ένα κομμάτι ύφασμα η Κ., το βάζει πάνω στο τραπέζι του σαλονιού και αρχίζει να το μετράει από εδώ, να το μετράει από κει ...  Μετά από κάνα πεντάλεπτο μέτρημα, γυρνάει η Κ. που την παρακολουθούσε και την ρωτάει με τον χαρακτηριστικό της τρόπο:  

“Δεν μου λες Β. το δικό μου φόρεμα μετράς τώρα ή το δικό σου;”


2.
Τα ξαδέρφια μου ζήτησαν από τη θεια μου, όταν πήγαν στο Γυμνάσιο, μια “μεγάλη” εγκυκλοπαίδεια γιατί ο «Θησαυρός Γνώσεων» δεν ήταν πλέον αρκετός.  Και η θεια μου απτόητη απαντά...

“Μάθετε αυτή που έχετε τώρα καλά και μετά σας παίρνω άλλη.”

Χίμαιρες...

...we are chimeras built from the DNA of eukaryotes, bacteria, and viruses, all mixed together through a natural version of genetic engineering.

Inteligent design?

ή μήπως

Είσ' αρρώστια μου
μεσ' τα στήθια μου
και πως να σε βγάλω

ΥΓ. Σιγά μη σας αφήσω, να γράφετε μόνο εσείς τραγούδια

Είναι πράγματι ένα ερώτημα!

Ηγετική ομάδα

... του ΝΑιτισμού που κυβερνά τον πλανήτη.

Δέν μπορώ να αποκαλύψω τίποτα άλλο!

ΚΙΝΔΥΝΕΥΩ να υπερευλογηθώ!

Οντολογική απόδειξη

Σας βλέπω λίγο «σφιγμένους»…
Σας έρχεται δύσκολο να δεχτείτε ότι το ΝΑ υπάρχει!

Κι’ όμως!  

Ποιος δεν αισθάνθηκε «μουντζωμένος» έστω και μια φορά στη ζωή του;  

Ποιος δεν έχει πει έστω και μια φορά, «κάθε πέρσι και καλύτερα»;

Ποιος δεν αναρωτήθηκε, «στο πηγάδι κατούρησα ρε γαμώτο;»

Ποιος δεν σκέφθηκε, «τι αμαρτίες πληρώνω;»


Ποιος αμφισβητεί την αρχή της εντροπίας;

Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με ένα απόλυτα λογικό Ον, που δίνει στην ζωή μια λογική συνέπεια.  Υπάρχει άλλη οντολογική ερμηνεία του κόσμου που να το πετυχαίνει;

Επειδή όμως είστε άπιστοι Θωμάδες, θα αποδείξω την ύπαρξή Του.
Μπορώ να το κάνω γιατί η λογικότητά Του, μου το επιτρέπει!  Δεν στηρίζεται το ΝΑ σε καμία εξ’ αποκαλύψεως αλήθεια.
Όπως ακριβώς θα περίμενε ο καθένας από το υπέρτατο Ον!
Η ουσία Του είναι, όπως θα δείτε, αυτονόητη  και αναντίρρητη.

Απόδειξη:

1. Το ΝΑ γίνεται αντιληπτό σαν ένα Ον, που είναι λογικά συνεπές.Αν κάτι είναι αληθές ή ψευδές, το ΝΑ (πραγματικό ή φανταστικό) θα το ήξερε.
2. Όλα τα λογικά όντα πιστεύουν στην ύπαρξή τους.Για παράδειγμα ο Καραγκιόζης πιστεύει στην ύπαρξή του, διότι σκέφτεται άρα υπάρχει.  Μάλιστα γίνεται αντιληπτός κατ’ αυτόν τον τρόπο.  Απλά κάνει λάθος ότι υπάρχει.
3. Αν το ΝΑ δεν υπήρχε, τότε λόγω του 1 θα το ήξερε.  Αλλά τότε έρχεται σε αντίφαση με το 2.
Άρα το ΝΑ υπάρχει

Και σας έχω και άλλα καλά νέα τώρα πια που δεχτήκατε τη «φώτιση»!

Δεν υπάρχει βάπτιση!  Όλοι δεχθήκαμε την θεία δωρεά (φάσκελο) την στιγμή της Δημιουργίας!

Εκτελούνται και γάμοι χωρίς ιερωμένο.  Άλλωστε δεν υπάρχουν ιερείς σ’ αυτήν την τόσο δίκαιη και δημοκρατική θρησκεία.  Ακούς estarian και τα υπόλοιπα παλιόπαιδα;  
Την ευλογία την δίνουν οι παρευρισκόμενοι όπως φαίνεται και στο παρακάτω στιγμιότυπο από γάμο στην εξοχή, αποκαλύπτοντας όλη την ουσία του Μυστηρίου.



Κατά την ίδια λογική στην μεγάλη μας χώρα, είτε το ξέρουν είτε όχι, το 100% είναι ΝΑ-ίτες.  Φαίνεται και στους δρόμους καθημερινά…

Το κακό είναι ότι έχει δημιουργηθεί ήδη σέχτα.  Οι ακόλουθοι του ΟΡΣΕ.
Το τομάρι ο αδελφός μου…

Αλλά γι’ αυτά μια άλλη φορά.

Αμπελοφιλοσοφία #1

Είναι νομίζω κοινός τόπος, ότι κάθε ιδέα (προσοχή! όχι διαπίστωση) ότι κάθε ιδέα φέρει μέσα της το σπέρμα κάποιας προηγούμενης της.  

Έχουμε όμως ανάγκη να αρχίσουμε από κάπου.  Να υπάρχει κάποια αρχική!  Αυτή θα πρέπει να κόβει το λώρο!  Να προστάζει!

Άλλος είπε
Γενηθήτω το φως

Άλλος
Έστω χ τέτοιο ώστε χ=χ

Πτώση;  Προστακτική!

Όλες οι άλλες που ακολουθούν (προσέξτε το) είναι στην υποτακτική!
Ας κάνουμε, να πούμε, να, ας, …

Μην ξεχνάμε όμως και την κομψότητα!  Και την αφαιρετικότητα!  Όσο πιο πρωτογενής είναι η ιδέα, τόσο πιο minimal θα είναι…


Πρόταση για πρωτογενή ιδέα:


ΝΑ!

Με συνοδευτικό φάσκελο!


Ας μην γκρινιάζουμε λοιπόν!  Είναι θέμα λογικής συνέπειας…

Ευθύνη

Για άλλη μια φορά φτάσαμε στο ερώτημα:

Που σταματάει το αίσθημα της ευθύνης και αρχίζει η τάση αυτοκαταστροφής;

Για άλλη μια φορά απάντησα:

Αν έχεις "ψυχή",

ΠΟΥΘΕΝΑ





Και πως το αντέχεις;




Η "ψυχούλα" σου το ξέρει

Πώς το λέν;

Πώς το λέει η ψυχολογία, όταν κάποιος ταυτίζει 100% την προσωπικότητά του με κάποιον ή κάτι άλλο;

Και «καπάκι» έχει και σύνδρομο καταδίωξης;

Ε, τότε έτσι θα λέει κι’ όταν κάποιος χρησιμοποιεί εκφράσεις:

• Φέτος έχω την καλύτερη ομάδα


• Πίσω είμαι λίγο αδύνατος!  Χρειάζομαι ένα αμυντικό χαφ


• Στην Ευρώπη φέτος θα σκίσω!  Πάω για την κούπα!


• Τι να μου πει ο (γαύρος ή βάζελος ή χανούμι κλπ.)  Τον έχω σκίσει τόσες φορές και μυαλό δεν βάζει

Αν νομίζει ο Ντέμης και όποιος άλλος ότι θα κτυπήσουν τη βία στα γήπεδα - που θα αυξηθεί – θα τον προτείνω για Nobel στην (ψυχ)ιατρική!

Φεμινιστικά και άλλα

Μετά από ενδελεχή μελέτη των υστεροεξοχικών σημειωμάτων των αρρένων συν-bloggers, είναι προφανές ότι τα κορίτσια πέτυχαν και φέτος να μας εξιτάρουν



Σας υπενθυμίζω, τώρα που ξεκουραστήκατε, ότι ήδη έχουν αρχίσει τα μαθήματα!



Και να μην αντιληφθώ ότι διαβάζετε μόνο τον estarian! Ντάξει;

Η ζωή είναι μικρή, γαμώτο...

Αναγκάστηκα να διακόψω τις διακοπές μου, εκφραζόμενες πλήρως από το παρακάτω δείγμα.



Είπα να χαζέψω τα τελευταία τεκταινόμενα στον ιστόχωρο κι' έπεσα πάλι σε τσακωμό!

Προσπαθώντας να διασκεδάσω λίγο, προσφέρω την παρακάτω εξήγηση όλων των ιστο-διαφωνιών, που κάπου την βρήκα (δεν θυμάμαι γαμώτο πού)

Λογική Αντινομία

Σκοτώσαμε ΕΝΑΝ για το ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ συμφέρον!
Την ΑΤΟΜΙΚΗ ευτυχία και πρόοδο!


ΛΥΠΟΥΜΕΘΑ που τον σκοτώσαμε!
Είμαστε ΕΥΤΥΧΕΙΣ, που ο εν λόγω δεν σχετίζονταν με τις βομβιστικές ενέργειες προ ημερών!




Ίσως το ότι ήταν Βραζιλιάνος, κάνει τα πάντα πιο εύκολα στην κατάποση…

Παραμυθούπολη

Μετά τις ασύστολα επαναλαμβανόμενες καταθέσεις παραμυθιών στα πρακτικά της Βουλής, προτείνω να αλλάξουμε ονομα στην βιβλιοθήκη της Βουλής. Να της δώσουμε κάτι πιό sureal και αντιπροσωπευτικό.

ΠΑΡΑΜΥΘΟΥΠΟΛΗ για παράδειγμα...

Φαύλος Κύκλος

Είκοσι και χρονάκια με την κιμωλία (και τον μαρκαδόρο) στο χέρι, από το επίπεδο του Δημοτικού μέχρι Μεταπτυχιακά. Ενταύθα και στην Εσπερία. Ακόμη και στο στρατό με κυνήγαγε το δασκαλίκι. Εκπαιδευτής λέει στα ορύγματα και στην παραλλαγή στη Σχολή ΜΧ (τότε που έχανες 12 κιλά σε ένα δίμηνο με καθημερινή δίαιτα 7000 μετρημένων θερμίδων - τι χρόνια…).
Η άποψή μου για την Παιδεία ξεκίνησε ρομαντική και «φυσικά» κατέληξε «γάμστα».

Η εντροπία…

Μερικές λέξεις και φράσεις που χάσανε στη συνείδησή μου το νόημά τους (και μ’ ενοχλούν καμιά φορά, ειδικά όταν τις ακούω από ξετσίπωτα και ανίκανα χείλη συναδέλφων) είναι (χωρίς κάποια ιδιαίτερη διάταξη):

• τα παιδιά μου
• οι φοιτητές μου
• δάσκαλε
• επιστήμων
• δόκτωρ
• εξετάσεις
• πέρασα-κόπηκα
• διάλεξη
• παιδαγωγικό-αντιπαιδαγωγικό
• σπουδάζω
• στόχος ζωής
• εκπαιδευτική μεταρρύθμιση
• αξιολόγηση
• αγωγή

Δάσκαλοι και μαθητές, ένας ατέλειωτος πολτός χωρίς όραμα και διάθεση θεραπείας της γνώσης.

Ανύπαρκτα κριτήρια (αμφίδρομων) επιλογών.

Εκπαιδευτικά αντικείμενα που ο Θεός ξέρει (σχήμα λόγου) από πού και γιατί ξεφύτρωσαν.

Το σημαντικό και το τιποτένιο σφιχταγκαλιασμένα. Να μην μπορεί κανείς να τα ξεχωρίσει. Έτσι δεν είναι άλλωστε και για τα υπόλοιπα της ζωής μας πράγματα;



Χθες όμως σε μια «αποφοίτηση», ο φαύλος κύκλος της εκπαίδευσης, μου εμφανίστηκε και μου ‘κλεισε το μάτι άλλη μια φορά. Εικοσάρηδες, αδιάφοροι μέχρι την προηγουμένη για κάθε τι που:

• απαιτεί πνευματική προσπάθεια μεγαλύτερη της πέμπτης Δημοτικού
• δεν έχει σχέση με ηλεκτρονικά gadgets
• δεν έχει σχέση με την μόδα
• δεν εξαργυρώνεται «χθες»

με τρεμάμενα χέρια και μάγουλα παρελάμβαναν τα «πτυχία» τους!

Κάτι έχουν λοιπόν μέσα τους!
Και τους βοηθάμε όλοι να το θάψουν βαθιά! Και γρήγορα!

ΚΡΙΜΑ!

Ο χρόνος

Ο πούστης μου χάλασε το προφίλ μου! Ξαφνικά και απροειδοποίητα 47...

Κονομισάριοι

Ο Υπουργός Εσωτερικών (Παυλόπουλος) σήμερα:

Η Πολιτεία οφείλει να ικανοποιήσει τις υποχρεώσεις της.

Σωστό!

Έπρεπε να βοηθήσει για την εγκατάσταση των παλιννοστούντων και Αθίγγανων!

Τι εννοεί;

Το «Ολοκληρωμένο Σχέδιο Δράσης για την Κοινωνική Ένταξη των Ελλήνων Ρομά» της κυβέρνησης, αναφέρει ότι «αναμένεται ότι μέχρι το τέλος του 2005 κανένας Έλληνας Ρομ δεν θα διαμένει σε αντίσκηνα ή αυτοσχέδια καταλύματα».

Γιατί ρε μεγάλε;
Από πότε είμαι υποχρεωμένος εγώ να συνεισφέρω στο κτίσιμο του σπιτιού του (με δωρεάν παροχή ή άτοκα δάνεια ή επιδότηση) τον κάθε Ρώσο που έφερε το ΠΑΣΟΚ για να κερδίσει τις εκλογές ή τον κάθε γυφταρά που πηγαινοέρχεται από όπου και όποτε του καυλώσει, βρωμίζοντας όποιο χώρο του καπνίσει, για να στήσει την σκηνή του ή την παράγκα του;

Και γιατί, αν δεν του δώσουμε τσάμπα σπίτι, τσάμπα νερό, τσάμπα ηλεκτρικό κλπ. είναι ρατσισμός;


Δεν με πιστεύετε έτσι; Επισκεφθείτε λοιπόν το άθλιο και εξοργιστικό site του ανεκδιήγητου πλέον Ελληνικού παρατηρητηρίου του Ελσίνκι (γραφείο Ρομά) που κατάφερε με την άοκνη προσπάθεια του κρατικοδίαιτου και ακριβoπληρωμένου Βαλιανάτου, να καταδικασθούμε από δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων για το θέμα αυτό!!!! Πριν κανά μήνα.

Λογικά θα πρέπει να ξεσηκωθεί η Αγιά Βαρβάρα και να ζητάει δωρεάν εξοχικό! Γιατί αυτοί το φτιάξανε το σπιτάκι τους μόνοι τους…


Κλεφτόπουλα!!! Μας γονατίσατε…

Και αν δεν με πιστεύετε σύντροφοι, κάντε μια βόλτα στα ακόλουθα:

1. ΠΑΤΡΑ: Αναζητείται επειγόντως χώρος, προκειμένου να φιλοξενήσει για ένα χρονικό διάστημα, τις 30 περίπου οικογένειες των αλβανόφωνων Ρομά, που διαβιούν το τελευταίο χρονικό διάστημα στην συνοικία Μακρυγιάννη της Πάτρας, υπό συνθήκες που έχουν καταγγελθεί από το Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι.
Το υπόλοιπο εδώ

2. …ο γνωστός αγωνιστής για τα δικαιώματα των Ρομά και Πρόεδρος της «Πανελλήνιας Ένωσης Τσιγγάνων» Βασίλης Παϊτέρης δήλωσε:

«Η σημερινή καταδίκη της Ελλάδας είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της χρόνιας αδυναμίας αν όχι συνειδητής άρνησης όλων των αρμόδιων φορέων της διοίκησης κάθε πολιτικής απόχρώσης να σεβαστούν τα στοιχειώδη δικαιώματα των Ρομά στην Ελλάδα και ιδίως το δικαίωμα να έχουν αξιοπρεπή στέγη. Είναι επίσης η συνέπεια των απάνθρωπων συστηματικών εξώσεων στην Ελλάδα σε βάρος των Ρομά και μόνο αυτών, από τις συνήθως άθλιες κατοικίες τους. Περιμένω η σημερινή καταδίκη να αποτελέσει ηχηρή καμπάνα για να ξυπνήσει η πολιτεία από το λήθαργο και να τηρήσει τη δέσμευσή της στον ΟΗΕ το 2001, όταν δήλωνε ‘αναμένεται ότι μέχρι το τέλος του 2005 κανένας Έλληνας Ρομ δεν θα διαμένει σε αντίσκηνα ή αυτοσχέδια καταλύματα’»

3. …Στις 23 και 24 Ιουνίου 2005, 11 παραπήγματα, που ανήκαν σε Αλβανούς Ρομά που διέμεναν νομίμως στην Πάτρα, κατεδαφίστηκαν ενώ οι ιδιοκτήτες τους έλειπαν σε αναζήτηση προσωρινής εργασίας. Η λεγόμενη «επιχείρηση καθαριότητας» πραγματοποιήθηκε από ομάδες του Δήμου και της Νομαρχίας σε στενή συνεργασία, υποτίθεται για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα των αρουραίων και των ποντικών. Σε αρκετές περιπτώσεις κατά το 2004, δεκάδες οικογένειες Αλβανών Ρομά διώχτηκαν διά της βίας από τα σπίτια τους (sic) … στην περιοχή των Πατρών χωρίς να μεταστεγασθούν ή να αποζημιωθούν….
Από την Διεθνή Αμνηστία

4. Αν θέλετε δε να γελάσετε, με το πώς ξοδεύεται το 3ο κοινοτικό πακέτο στο Υπουργείο…

5. και πιστώσεις; Αβέρτααααα
a) διατίθεται πίστωση 169.420 € επιχορήγηση στην Αναπτυξιακή Εταιρεία ΤΡΙΧΩΝΙΔΑ Α.Ε για τη Δημιουργία Ιατρικοινωνικού Κέντρου Φροντίδας για Τσιγγάνους στην Περιοχή γηπέδου του Δήμου Αιτωλικού…
b) διατίθενται 161.621 € ως επιχορήγηση Κέντρου Πληροφόρησης και Υποστήριξης Κοινωνικά Αποκλεισμένων Ομάδων «Εύξεινη Πόλη» για το Ιατρικοινωνικού Κέντρου Φροντίδας για Τσιγγάνους στο Δυτικό Τμήμα (Συνοικία Χελιμόδου) του Δήμου Γαστούνης.
c) διατίθεται πίστωση 225.000 € επιχορήγηση στην ΚΤΑΔΔΑ Α.Ε για τη Δημιουργία Ιατρικοινωνικού Κέντρου Φροντίδας για Τσιγγάνους στην Περιοχή Σαγέϊκα του Δήμου Μόβρης.
d) διατίθενται 150.000€ επιχορήγηση στην ΑΔΕΠ για το έργο Υποστήριξη Λειτουργίας Ιατροκοινωνικού Κέντρου για Τσιγγάνους στο Δήμο Πατρέων.
e) Τη δημιουργία οικισμού για την αντιμετώπιση του προβλήματος της στέγασης των τσιγγάνων, με προκατασκευασμένες κατοικίες, αποφάσισε ο δήμος Ροδίων, σε σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε χθες με την συμμετοχή εκπροσώπων του ΥΠΕΧΩΔΕ.

6. Με εξώσεις απειλούνται αρκετές οικογένειες αθίγγανων επειδή δεν τους έχει καταβληθεί το επίδομα ενοικίου όπως γινόταν στο παρελθόν επί δημοτικών αρχών Βαρκάρη και Παντελάρα.
Οι οικογένειες αυτές εξέφρασαν έντονα χθες τα παράπονά τους στο Δήμο της Χίου, το συμβούλιο του οποίου έχει αποφασίσει πάντως να καταβάλλει ετησίως 2.400 ΕΥΡΩ ανά οικογένεια.
Οι εκπρόσωποι των αθίγγανων, όπως είπαν στη "Δ" ζητούν να τους δοθούν άμεσα 1.200 ΕΥΡΩ ώστε να πληρώσουν τα ενοίκια επικαλούμενοι την απειλή των εξώσεων σε 14 συνολικά οικογένειες που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα.
Το υπόλοιπο εδώ


Τι γίνεται ρε γαμώ τον Κούγια μου. Όλοι τα «παίρνουν» εκτός από μένα; Πιο πολύ όμως μου τη σπάνε αυτοί που τα «παίρνουν», για να τα «πάρουν» οι γύφτοι… Που παίζουν και άψογο κλαρίνο…

Ακούς Βαλιανάτε;

Στρατευμένα Τραγούδια 1

Γιατί με φέρθηκες σα νάμανε Αράπης;

Εδικαιάμανε κι' εγώ λίγης αγάπης...

Ρίο-Αντίριο 1986
Άγνωστος Ρομά...


Αφιερωμένο στην ΥΠΕΡΔΥΝΑΜΗ που γιορτάζει...

Η σταγόνα...

Ότι κι' αν κάνεις...

Όσο κι' αν προσπαθήσεις...

η τελευταία σταγόνα θα πέσει στο ΣΩΒΡΑΚΟ!

Τα φεγγάρια... (Θ ΙΙΙ)

Η Χλόη ήταν μια «τρελή» μικρή χρόνια πριν, όταν έκλεβε καρδιές με το κιλό… Τσαχπίνα, ναζιάρα, ξανθιά, με σάρκα που έλαμπε από μακριά. Μπουκιά και συγχώριο… Το μίνι μέχρι τον αφαλό, πισινάκι ατίθασο και όλο πέρα δώθε, πόδι λαμπάδα, στηθάκι στητό και σε θέα. Κι’ από μυαλό; Διάολος μεταμορφωμένος. Το ματάκι τσακίρικο και γελαστό, σου `κοβε την ανάσα.

Ο μπαμπάς και η μαμά, «κομιλφό» που λένε και στα φραντσέζικα σαλόνια. Μη ετούτο, μη εκείνο. Που πάς, τι κάνεις, με ποιόν ήσουν και τα λοιπά. Νοικοκυρεμένα πράγματα. Tρέμανε οι άνθρωποι με τη "ζαργάνα" που μεγαλώνανε.

Για κάποιο λόγο που ποτέ κανείς δεν έμαθε, η Χλόη ήθελε να «αποδείξει» πράγματα. Έβλεπε τον κόσμο "ανοιχτό" μπροστά της και τον ήθελε δικό της.

Κι’ όπως ήταν μικρή, δεν σκεφτόταν ποτέ τι θα τον κάνει έτσι και τα καταφέρει…

Από βυζανιάρικο κατάλαβε ότι τα αγοράκια ήταν του χεριού της.

Μόνο που η καρδιά της δεν ήταν. Αυτό δεν το ‘ξερε. Θα το μάθαινε σιγά-σιγά όπως όλοι.

Της Χλόης όμως θα της στοίχιζε. Γιατί είπαμε ότι ήθελε τον κόσμο. Ενώ οι καρδιές τον έχουν συνηθέστατα χεσμένο.

Ανάμεσα στα θύματά της ήταν κι' ο μικρός Άλκης, που κατά πως λέγανε τα κοριτσάκια της εποχής ήταν «ωραίο παιδί». Ο πιτσιρίκος με το που δοκίμασε το μέλι κι' έπιασε λίγο βυζάκι, ήρθε κι' έδεσε. Ονειροπόλος και νταλκαδιάρης, σκεφτόταν διαρκώς τη Χλόη. Η μικρή στην αρχή το "παιξε" όπως τόσες φορές είχε προβάρει μέχρι τότε. "Μου αρέσεις" και τέτοια, αλλά "δεν μπορώ". Του "τριβόταν" όμως. Κι' ο Άλκης ήταν επίμονος. Πόσο ν' αντέξει το κοριτσάκι; Του 'κατσε. Και φαίνεται ότι της άρεσε... Άλλωστε, τα κοριτσάκια δεν είχαν άδικο να δοκιμάζουν "τα νυχάκια τους" στον Άλκη...

Έτσι γευόντουσαν για μερικά χρόνια, ότι μπορεί να δώσει ένας μεγάλος έρωτας της νιότης. Κι' ήταν οι δυο τους τόσο όμορφοι και φρέσκοι! Όταν περπατούσαν αγκαλιά τους ζήλευαν οι νιές κι' οι καλοπερασμένες γριές τους "έφτυναν" να μην τους πιάνει το "κακό" το μάτι.

Λένε πως η ζωή είναι απρόβλεπτη, μα μερικά πράγματα κάνουν τον κύκλο τους. Και η Χλόη άρχισε να γίνεται γυναίκα.

Και οι γυναίκες όταν βαραίνουν τα στήθια και ωριμάζουν τα λαγόνια, κάνουν σχέδια. Γι' αυτές και για τους άλλους.

Κι' αλλοίμονο στον Άλκη αν δεν ταιριάζει μ' αυτά. Σιγά-σιγά ξεθωριάζει… Κι΄ έρχεται κάποια στιγμή, αν δεν προκύψει κάποιο απρόοπτο, που γίνεται εύκολο να «σχολάσει».

Έτσι κι΄ έγινε. Αντί να ζήσει τη ζωή της, η μικρή άρχιζε να την «κτίζει». Αυτά βλέπουν και ακούνε τα κορίτσια, αυτά κάνουν. Βρήκε τον «κατάλληλο», τον παντρεύτηκε, έκανε κανά δυο παιδιά, το ‘ριξε και στην καριέρα. Και προχώραγε και την θαυμάζανε.

Μα σε κάτι φεγγάρια μεγάλα, οι καρδιές που είπαμε ότι τον κόσμο τον έχουνε χεσμένο, γεμίζουν αμφιβολίες και παράπονα. Και θυμούνται κι’ αναρωτιούνται.

Και μπερδεύονταν η Χλόη. Μα «ευτυχώς» για μια βραδιά μόνο. Γιατί όπως μέτραγε τα φεγγάρια που είχε να ζήσει, τα ‘βρισκε πολλά. Μπορούσε να ξοδέψει και μερικά για το «ταξίδι» της.

Η πλάκα είναι, ότι οι υποσχέσεις των ταξιδιωτικών προορισμών δεν λένε ποτέ όλη την αλήθεια…

Πέρασαν πολλά φεγγάρια... Οι ρυτίδες δεν ήρθαν μόνες τους. Κουβάλαγαν μαζί τους και μια ανατροπή.
Τα σημαντικά έγιναν τιποτένια.
Και τα άλλα τα μικρά, σπουδαία!
Κι' "άπιαστα" πλέον.

Δυστυχώς οι ρυτίδες δεν συνοδεύονταν απ΄τη σοφία. Μόνο από την πίκρα και την απογοήτευση.

Τότε ήταν, που η Χλόη κατηγόρησε για πρώτη φορά τον Άλκη.


Έπρεπε να είχε καταλάβει και να προβλέψει...

Παιχνίδι

Είδα ένα νέο παιχνίδι στην ΤV αλλά δεν το κατάλαβα καλά!

Παίζεται ως εξής:

Οι παίκτες της πρώτης ομάδας, αυτοί που πληρώνονται από την Κατεχάκη, (ο αριθμός δεν είναι σημαντικός, διότι η άλλη ομάδα πάντα "κατεβάζει" τους διπλάσιους) φοράνε μαύρα και κουκούλες και μπαίνουνε σ' έναν Πύργο. Ανεβαίνουνε στις πολεμίστρες κι' αφού κατεβάσουν μια μπλέ σημαία (ο Νομάρχης που ήταν παρατηρητής έδωσε πολύ σημασία στο χρώμα) ανεβάζουν μια μαύρη! Πάλι σημαία! Ύστερα αρχίζουν και φωνάζουν από πάνω, όσο πιο δυνατά μπορούν στους παίκτες της άλλης ομάδας και στους θεατές!

Η δεύτερη ομάδα, αυτοί που πληρώνονται από την Αλεξάνδρας, φοράνε χακί και κάθονται στην σκιά γύρω από τον Πύργο. Ακούνε τους πρώτους χωρίς να μιλάνε. Αυτός φαίνεται ότι είναι βασικός κανόνας. Για τη σκιά δεν ξέρω...

Μετά από πολύ ώρα, οι πρώτοι βγαίνουν από τον Πύργο και οι δεύτεροι τους συνοδεύουν ήσυχα, μακριά από το χώρο του παιχνιδιού!

Τότε εμφανίζεται μια τρίτη ομάδα με φαιοπράσινα, αυτοί πληρώνονται από την Μεσογείων, κατεβάζουν την μαύρη σημαία, ανεβάζουν ξανά την μπλέ και χαιρετάνε!

ΠΩΣ ΚΕΡΔΙΖΕΙΣ Σ' ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ;

ΕΧΩ ΜΠΕΡΔΕΥΤΕΙ!

Ποιός είναι;

Όποτε μπορώ, παρακολουθώ τα Ελληνικά "σημειωματάρια". Τέσσερις μήνες τώρα. Πολλά παράξενα(...) έχω παρατηρήσει.

Δύο περιπτώσεις όμως είναι χαραχτηριστικά περίεργες.

Ξαφνικά πετιέται κάποια ΧΑΡΑ με το "ευαγγέλιό" της. "Κομιλφό" τσοντούλα, χαβαλές, πυκνή γραφή και οι αναγνώστες εξασφαλισμένοι. Η διαφήμιση δε, πήγαινε κι' ερχόταν! Όπου έστριβες, η Χαρά μπροστά σου!

Από το ύφος, υποψιάστηκα ότι ήταν αρσενικός! Του/της τόγραψα (το μοναδικό μου σχόλιο στο blog της) και απάντηση δεν πήρα. Από την καβλιάρα κι' άνετη... Που λογικά θα ψόφαγε για τέτοια κουβέντα...

Ένα post μετά και τέρμα! Εξαφάνιση...

Ο αρχικός απίστευτος ενθουσιασμός του κοινού μετατράπηκε σε παγερή σιωπή! Ούτε ένας σχολιασμός από τους φανατικούς αναγνώστες της/του.

Λίγο μετά να κάποια ΜΑΝΤΟΝΑ ΦΛΩΡΑΚΗ. Τα ίδια. Φλώρα εδώ και Φλώρα εκεί... Και χθές! ΤΕΛΟΣ.

Επειδή έχω την εντύπωση πως πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο (αν έχω ακόμη αυτή την ικανότητα να διακρίνω το "ύφος", από το να θυμάμαι ονόματα), θάθελα να ρωτήσω όσους ξέρουν πρόσωπα και πράγματα...

ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ;

Και αν ναι, τί παίζεται ;

Μαλάκες σας γλεντάω;
Μελέτη της ανθρώπινης αδυναμίας;
Τσεκάρισμα συγγραφικών δυνατοτήτων και διερεύνηση επιτυχούς στυλ από επίδοξο επαγγελματία;
Τίποτα απ' όλα και είμαι ψυχωτικός;

ΠΕΙΤΕ ΜΟΥ ΠΑΡΑΚΑΛΩ!

Αν όμως εμφανισθεί μπροστά μου το ίδιο συγγραφικό στυλάκι, θα τον "ΔΩΣΩ"! Κι' ας έσβησε τα πάντα! Νομίζει...

ΟΥΣΤ!

Είπε σοφά και ελάλησε από καρδιάς ο Estarian:

....
Έχω όμως και την τάση να αντιπαθώ σφόδρα κάτι ψευτοδιανοούμενους δημοσιογραφίσκους που θέλουν να μας το παίξουν κάμποσοι και γράφουν βαθυστόχαστες και καλά μελέτες πάνω στην ψυχολογία και το ποιόν όποιου χρησιμοποιεί το ίντερνετ με οποιοδήποτε τρόπο.
...

Τα υπόλοιπα εδώ

ΛΙΜΝΗ ΛΑΔΩΝΑ

Εδώ εδίδαξα την κόρη μου την δεύτερη "αρχαιότερη" τέχνη...

Το ΨΑΡΕΜΑ!

Έκτοτε, διαπρέπω ως δολωτής...

Εθνικάρα-Ανθρώπινα δικαιώματα

Τελευταία νέα πρίν από τον ιστορικό αγώνα της Εθνικής μας με την Βραζιλία.

του ονειρο-ανταποκριτού μας Χιμπατζίδη (ειδικού στα ανθρώπινα δικαιώματα)

Ο Ρεχάγκελ συγκέντρωσε το πρωϊ (10 πμ) τους παίκτες της ομάδας μας, για να τους καθορίσει τους ρόλους τους κατά την διάρκεια του βραδυνού ματς. Στόχος η ομαδικότητα και η αλληλοκάλυψη, που μας οδήγησε το καλοκαίρι στον θρόνο του πρωταθλητή.

Τον περίμενε όμως μια τρομακτική έκπληξη.

Πρίν προλάβει να ολοκληρώσει την ανακοίνωση της 11-δας που θα ξεκίναγε τον αγώνα και ενώ παρότρυνε τους παίκτες να επιστρατεύσουν όλες τους τις δυνάμεις και να παλέψουν σαν Μαραθωνομάχοι (τό 'κλεψε από τον Αλέφαντο), είδε τον Χαριστέα και τον Κατσουράνη να σηκώνονται και να ανακοινώνουν:

Βάσει του Νόμου περί αντιρρησιών συνείδησης, άρθρο 18, (υπ' αριθ. 2510 ΦΕΚ 136Α0/27 Ιουνίου 1997)
1. Οσοι επικαλούνται τις θρησκευτικές ή ιδεολογικές τους πεποιθήσεις προκειμένου να μην εκπληρώσουν τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις για λόγους συνείδησης, μπορεί να αναγνωρίζονται ως αντιρρησίες συνείδησης.
2. Οι λόγοι συνείδησης της προηγούμενης παραγράφου θεωρούνται ότι έχουν σχέση με μια γενική αντίληψη περί ζωής, βασισμένη σε συνειδητές θρησκευτικές, φιλοσοφικές ή ηθικές πεποιθήσεις, που εφαρμόζονται από το άτομο απαράβατα και εκδηλώνονται με τήρηση ανάλογης συμπεριφοράς.
3. Οι αντιρρησίες συνείδησης καλούνται να προσφέρουν είτε άοπλη στρατιωτική θητεία είτε εναλλακτική πολιτική κοινωνική υπηρεσία, σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου αυτού.

Γι' αυτό και ζητάμε να αποφύγουμε την στράτευση αυτή και να κάνουμε "εναλλακτική θητεία" παίζοντας "μήλα" για διπλάσιο χρονικό διάστημα (180 λεπτά)

Μέσα στην παγωμένη ατμόσαιρα που κάλυψε τα πάντα για λίγες στιγμές, πριν προλάβει ο κόουτς να συνέλθει, ακούστηκε η ήρεμη φωνή του Νικοπολίδη:

Βάσει των δικαιωμάτων
1. εργασίας και ελεύθερης επιλογής επαγγέλματος
2. ελευθέρας διακίνησης και εγκατάστασης
και επειδή βαρέθηκα να κάνω κωλοτούμπες συνέχεια και να πιάνω τα άπιαστα, θα ήθελα να παίξω επιθετικός με την Βραζιλία...

Ποιός είδε το Θεό και δεν τον φοβήθηκε... Ξύπνησαν μέσα στον τρελό τον Γερμανό κάτι παλιές μνήμες και άρχισε να ουρλιάζει στα Γερμανικά:

Κουφάλες, προδότες, να πάτε γρήγορα στα δωμάτιά σας και να μην βγείτε μέχρι να σας πώ

Ήταν η σειρά του Κατσουράνη να σηκωθεί και να πεί:

Επειδή η χάρτα των δικαιωμάτων του ανθρώπου εγγυάται
1. ελευθερία από δουλεία και υποτέλεια
2. ελευθερία από βασανιστήρια, και σκληρή, απάνθρωπη ή ταπεινωτική μεταχείριση ή τιμωρία.
3. ελευθερία από αυθαίρετη σύλληψη, κράτηση ή εξορία
4. δίκαιη εκδίκαση και δημόσια ακρόαση από ένα ανεξάρτητο και αμερόληπτο δικαστήριο
5. το τεκμήριο της αθωότητας μέχρι αποδείξεως της ενοχής
6. αποτροπή από καταδίκη για μια πράξη η οποία δεν ήταν ποινικό αδίκημα κατά το χρόνο που διεπράχθει
7. ελευθερία από αυθαίρετη επέμβαση στην ιδιωτική ζωή, την οικογένεια, την κατοικία ή την αλληλογραφία

ζητώ να ανακληθεί η απόφαση. Μάλιστα θα ήθελα να προσθέσω ότι μια και κατάγομαι από τον Πύργο της Ηλείας και μια προ-προ-προ-γιαγιά μου ήταν όπως λένε Ρομά, βάσει των συμφωνιών του Ελσίνκι ζητώ:

1. να μου κατασκευάσετε οικισμό και
2. να μου απευθύνεσθε στην γλώσσα των Ρομά αφού πρώτα μου την διδάξετε...

Το τί έγινε μετά δεν περιγράφεται!
Ο Ζαγοράκης (γνωστός "μουνάκιας"), απαιτούσε "ποσόστωση" των γυναικών (κατά προτίμηση Βραζιλιάνων) στο γήπεδο.
Ο Τσιάρτας επηρεασμένος από την στάση της Καθολικής εκκλησίας και του Ιταλικού Δημοψηφίσματος που κατέδειξε ως έμψυχη ακόμη και μια 5-δα κυττάρων του ανθρώπου, απαιτούσε να γίνεται κηδεία ύστερα από κάθε κλωτσιά που θα έτρωγε με αποτέλεσμα να του αφαιρούνται κάποια κομμάτια δέρμα.
Κάποιοι άλλοι τσακώνονταν με τον Γιαννακόπουλο που ζητούσε

δίκαιη και ικανοποιητική αμοιβή, που να διασφαλίζει ένα τρόπο ζωής που αρμόζει στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια

ισχυριζόμενοι ότι προβλέπεται από την τρίτη γενιά δικαιωμάτων

ίση αμοιβή για ίση εργασία

και κακώς αυτός πληρώνεται πιό πολύ απ' αυτούς εκεί έξω που πήγε...
Ευτυχώς, εκείνη τη στιγμή κάποιοι αγνοί φίλαθλοι του "Αρεως", έριξαν καπνογόνα μέσα στα ποδυτήρια και το θέμα έληξε εκ των πραγμάτων.

Για την αντιγραφή
i-fallos

Αρρενωπότητα 1

Ισχυρίστηκα σε προηγούμενο post ότι η αρρενωπότητα (όχι η τεστοστερόνη) είναι συνυφασμένη με την εκπαίδευση και την μύηση. Για να το τεκμηριώσω χωρίς κοινωνιολογικές αναφορές και άλλα βαρετά, ακολουθήστε με παρακαλώ στην εξής διαδικασία:

Παίρνουμε τον Νικηταρά

1. Του κόβουμε το μουστάκι

Μάνι-μάνι μια «ιστορική» σημειολογική διαφορά από το άλλο φύλο εξαφανίζεται. Αλλά όταν εξαφανίζεται το σημείο, οι νεώτεροι - όχι οι παλαιότεροι που έφερναν το βάρος σημειολόγησης - χάνουν την ευκαιρία αναφοράς στο σύνολο των ιδιοτήτων που κουβάλαγε και σιγά-σιγά τις ξεχνούν.
Άντε τώρα πια
να «φας τα μουστάκια σου» με κάποιον,
να ντραπείς «τα μουστάκια σου» αν φερθείς «πούστικα»,
να σεβαστείς το «μουστάκι σου» αν σε προσβάλει κάτι,
να αναλάβεις ευθύνη διότι δεν είσαι πια «αμούστακος»,
να ξεφύγεις απ’ τη μαμά σου μια και έχεις «μουστάκια» πια…


2. Του αφαιρούμε τ’ άρματα

Θα μου πεις καλά τώρα… Εξηγούμαι.
Του παίρνεις την ευθύνη και την υποχρέωση υπεράσπισης των «πάτριων και των ιερών». Το να πάς φαντάρος πια κατάντησε μαλακία. Συμφωνώ κι’ εγώ (ο 29-μηνος). Δεν υπάρχουν τέτοια πράγματα πλέον. Τώρα, η ηγεσία σου (αν πάει στρατό κανά μήνα) παλεύει να γίνεις «ομοτράπεζος» αν όχι «παρακοιμώμενος» με αυτόν που σε επιβουλεύεται μπας και σε λυπηθεί.
Του παίρνεις την παράδοση και παραλαβή της «οικογενειακής τιμής» από πατέρα σε γιο.
Του αποστερείς την δυνατότητα να «τιμήσει τ’ άρματα του».
Του αποστερείς την υποχρέωση να «σεβαστεί τ’ άρματα του».


3. Του αποτριχώνεις(!) το δασύτριχο στέρνο

Άντε να τώρα να μιμηθεί τον Οδ. Αντρούτσο, να σκίσει το πουκάμισο, να δείξει τα τρυφερά του στήθια και να πει στον Τουρκαλβανό «χτύπα ρε». Το πολύ – πολύ να βρεθούν σε καμιά ντιβανοκασέλα με βελούδινες χειροπέδες και μαστίγια…


4. Δεν τον αποκαλείς ποτέ ξανά «παλικάρι», «λεβέντη», «καπετάνιο»

Τώρα μόνο τα κορίτσια είναι «αντράκια»


5. Του παίρνεις την περηφάνια και το «όραμα» από το βλέμμα και την στάση

Και την αντικαθιστάς με την λαγνεία και τη νωχέλεια


6. Του αλλάζεις τη χροιά της φωνής
σε στυλ Μπιμπίλα άντε «στη χειρότερη» Βαλιανάτου


7. Του βγάζεις την «αγριάδα»
από το βλέμμα, το πρόσωπο, τα χέρια, τα μαλλιά

Τον φορτώνεις κρέμες νυκτός,
του κάνεις ένα whitening στα δοντάκια,
ένα μανικιούρ-πεντικιούρ,
κανένα tattoo στο γοφό (όχι στο μπράτσο),
του βάζεις ζελεδάκι στο μαλλί αφού του κάνεις και ανταύγειες,
του φοράς ένα κοντοπαντέλονο

και παίρνεις ...



την ΝΙΚΙΤΑ!

Χέρι βοηθείας...

Φαίνεται ότι βλέπουμε πολλοί μαζί τα ίδια όνειρα..
Μια βολτίτσα έκανα στη blogsprere και ανακάλυψα ότι οι κάλιστοι βάλθηκαν να ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΟΥΝ ηθελημένα ή άθελα τους το προηγούμενο post...
Σας παραπέμπω λοιπόν χωρίς η σειρά να παίζει ιδιαίτερο ρόλο.

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΔΥΣΗ
Aριστερά, Φιλελευθερισμός και «Πολιτικώς Oρθόν»
Τι είναι ο νεοφιλελευθερισμός

Τα δύο τελευταία μέσω του :::OPEN:::

THANK YOU GUYS!

Υπερβατικότητα και Πολιτική

Έχω δυο φιλαράκια απ’ τα παλιά, που τα απασχολεί (όπως και μένα) η πολιτική. Περίεργοι άνθρωποι που δεν είναι εύκολο να τους κατατάξεις σε κάποιο «χώρο». Οι ίδιοι ισχυρίζονται ότι φταίνε οι «χώροι», γιατί χωρίς ορθολογική εξήγηση υιοθετούν θέσεις, που τις βαφτίζουν «πολιτικά ορθές» και επομένως εκτός κριτικής…!

Έχουμε «φάει» ώρες μαζί, συζητώντας για συστήματα και νομοτέλειες. Διαβάσαμε και μερικούς σοφούς από τα «δεξιά» κι’ από τ’ «αριστερά». Αποτέλεσμα; Χάλια μαύρα. Όλοι (ή σχεδόν όλοι) δίκιο φαίνεται να έχουν! Ανάλογα πού το πιάνεις και πού τ’ αφήνεις…

Ερώτηση: Τις πταίει;

Απάντηση: Η προσπάθεια λογικής προσέγγισης της πολιτικής!


Ανάλυση:
Η πολιτική, κατά την ταπεινή μου άποψη είναι μια υπερβατική διαδικασία. Υποτίθεται ότι αποτελεί ένα σύνολο κανόνων, που αφορούν τα υποκείμενά της, τα οποία «αποφασίζουν» γι’ αυτή! Υποκείμενα και αντικείμενα εναλλάσσουν ρόλους ξεδιάντροπα. Είναι επόμενο, ότι θα πέσει σε παραδοξότητες. Δεδομένου ότι στις μέρες μας δεν είναι επιθυμητή η ελέω Θεού πολιτική (που θα μας απήλλασσε από τα παράδοξα), θα προσπαθήσω να δείξω μερικές τέτοιες αντιφάσεις, χωρίς να το «παραβαρύνω» το θέμα. Κινδυνεύω βέβαια (είμαι σίγουρος δηλαδή) να πέσω θύμα του ίδιου παραδόξου, μια και ως «αντικείμενο» εξετάζω «υποκειμενικά» το «υποκείμενο»! Θα ξεκινήσω με το επικρατούν σύστημα και θα συνεχίσω με τα άλλα σταδιακά! (είμαι και πολυγραφώτατος…) Να μην βγάλουν και τα ματάκια τους οι 2-3 που με παρακολουθούν!


Φιλελευθερισμός

Αναντίρρητα η «ελεύθερη αγορά» είναι λογική. Έχει ένα βασικό και ουσιαστικό κανόνα. Την μεγιστοποίηση του κέρδους. Η αναζήτηση του κέρδους δημιουργεί απασχόληση, κίνηση κεφαλαίων (άρα πολλαπλασιασμό τους), περισσότερο πλούτο κλπ. Αν βέβαια είναι ελεύθερη για όλους… χωρίς έξωθεν επιβαλλόμενες στρεβλώσεις.
Μπορεί να είναι όμως;

Παράδειγμα Αντίφασης 1
ΚΙΝΑ: Κρατικός (αν όχι δικτατορικο-πυρηνικός!) φιλελευθερισμός. Ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων και ιδιωτική πρωτοβουλία όπου και όπως θέλει το κόμμα. Στρεβλώνει την παγκόσμια αγορά με την λεηλασία της όποιας πρωτογενούς ύλης, από το πετρέλαιο μέχρι τον χάλυβα και το τσιμέντο. Το χειμώνα μας βλέπω με μαγκάλι. Κρατική επιχορήγηση 100% για την δημιουργία επιχειρήσεων μεταπώλησης στην παγκοσμιοποιημένη (έ ρε γλέντια…) Δύση. Που απαγορεύει την επιδότηση των εγχώριων επιχειρηματιών. Παλεύει ο μπακάλης και ο αγρότης με την Κίνα ολάκερη!

Παράδειγμα Αντίφασης 2
Ελλάδα: Ελευθερία επενδύσεων και «προγράμματα» (να μια στρέβλωση μάνι-μάνι) μόνο για την «παρέα» που διοικεί και νέμεται την χώρα! Αθρόα εισαγωγή μεταναστών, όχι από συμπόνια ή περίσσευμα πλούτου αλλά για εκμετάλλευση. Όλων από λίγους! Trust (παρά τον νόμο) σε κάθε βήμα! Από το super market μέχρι τα media και τις κατασκευαστικές. Νομενκλατούρες, από την Πολιτική μέχρι τα Πανεπιστήμια! Οτε-τζήδες, Δεη-τζήδες, νταβατζήδες κλπ. Κλέφτες κι’ αστυνόμοι μια παρέα, αναρχικοί με υπουργούς, παπάδες με τσατσάδες. Κοινώς κράτος (ή κοινωνία αν προτιμάτε) δικαίου που το καθορίζουν πολλοί με γνώμονα το πώς θα παρανομήσουν! Αυτοαναιρούμενη υπόθεση.

Παράδειγμα Αντίφασης 3
EU: Ελευθερία διακίνησης προσώπων και αγαθών. Κοινό νόμισμα για ευκολία. Ωραία! Μόνο που κανείς από τους λαούς που την συνέπηξαν δεν εννοούσε με την ελεύθερη αυτή διακίνηση, την «διευκόλυνση» να μην αντιμετωπίζεις και γραφειοκρατικά προβλήματα στο ξεσπίτωμα που υποχρεώνεσαι, για να ακολουθήσεις την εργασία προς επιβίωση από την Ελλάδα στην Γαλλία και μετά Πολωνία, Ουγγαρία, Βουλγαρία και βλέπουμε…
Δεν είναι παροχή ελευθερίας το να μην εμποδίζεσαι να κάνεις αυτό που σε υποχρεώνουν! Δεν φτιάχνεις κοινό νόμισμα για να το υπηρετείς αλλά το αντίστροφο.

Παράδειγμα Αντίφασης 4
Παγκόσμια τράπεζα: Φτιάχτηκε για να βοηθήσει τις αναπτυσσόμενες χώρες να ορθοποδήσουν οικονομικά, δίνοντας χρήματα με όρους που ουσιαστικά τους απαγορεύουν τις επενδύσεις! (βλέπε «Η μεγάλη Αυταπάτη», Joseph Stiglitz, εκδ. Λιβάνη 2002)

Και τελειώνω με το καλύτερο…
Παράδειγμα Αντίφασης 5
ΗΠΑ: Πυρηνικός καπιταλισμός! Ο πόλεμος στην υπηρεσία του εμπορίου. Η πολιτική στην υπηρεσία του πολέμου. Η θρησκεία και η επιστήμη (χέρι χέρι για τω Θεώ!) στην υπηρεσία της πολιτικής. Να ένα επαγωγικό παράδειγμα εμπορευματοποίησης της θρησκείας και της επιστήμης!

552 χρόνια αργότερα...

Τρέξανε οι "εφιάλτες" ν' ανοίξουνε τις πόρτες άλλη μια φορά.
Να μπουν στη Βασιλεύουσα οι Οθωμανοί.
Με γέλια περιμέναν τους Πασσάδες.
Σίγουροι για το μπαξίσι που θα πάρουν.

Μα τόξεραν πια όλοι πως υπήρχαν "εφιάλτες".
Και περιμέναν στις κερκόπορτες.
Έτοιμοι για όλα.
Δεν θα 'φηναν την Πόλη αφύλακτη.

Τους είπαν ότι θα πεθάνουν.
Οι Οθωμανοί είναι ανίκητοι.
Δεν τους ένοιζε πιά.
Γιατί η Πόλη δεν θα τους συγχωρούσε για δεύτερη φορά!



Το "αυτόματης" γραφής παραλήρημα αυτό, αφιερώνεται στο Γαλλικό Λαό, στον Πρόεδρο Παπαδόπουλο, στους "Τσουκάληδες" που με δυσκολία συγκρατούν το θρήνο τους για τα τόσα χρόνια "τσάμπα" δουλειά του ΕΛΙΑΜΕΠ, αλλά και στους τραλαλάδες που μπερδεύουν τον μαρξιστικό διεθνισμό με τον αντίστοιχο του "άκρατου και ανόθευτου ανταγωνισμού". Μπορεί να μην αντιπροτείνει κάτι ο Πολίτης με το ΟΧΙ του. Γνωρίζει όμως τουλάχιστον τι δεν του αρέσει!



Θα κοιμηθώ ακούγοντας "Μασσαλιώτιδα" και ζητώ την επιείκια του αναγνωστικού κοινού για την παρεμβολή στην "συγκλονιστική" σειρά για την Θ.

ΘΗΛΥΚΟΤΗΤΑ ΙΙ

Λοιπόν,...
σήμερα που είμαι και λίγο κακιωμένος πάμε "ανάποδα"!

Δεν ειναι Θ:

1. η μίμηση (ας είναι σπουδαία και τελεία...) της "ανδρικής" μαγκιάς.
Δεν έχω ακούσει κανέναν, να εκθειάζει την Θ μιας γυναίκας, επειδή είναι τσαμπουκαλού! Ή οτι χορεύει "γαμώ τις ζεϊμπεκιές". Άλλωστε, ποτέ μου δεν διέκρινα την αναγκαιότητα μιας τέτοιας μίμησης!
2. "το νιαούρισμα"
3. η αγένεια
Για την ακρίβεια είναι ακριβώς το αντίθετο!
4. καταφύγιο ανικανότητας και παλιοχαραχτήρα
όπως πολύ σωστά επεσήμανε ο J95
5. η κραυγαλέα κακογουστιά
τόσο συνηθισμένη τελευταία. Απλότητα κορίτσιααα... Το καρναβάλι είναι μιά Κυριακή το χρόνο!
6. η αντιδιαστολή με το "αρσενικό"
το οποίο ορίζεται πάντα "a posteriori" και κάθε φορά διαφορετικά βεβαίως, για να τονίσει την διαφορά. Μια διαφορά που θα πρέπει να είναι άμεση και προφανής "a priori".
7. "free pass" για τη ζωή!
Όλοι νομίζω το καταλαβαίνουμε αυτό!
8. "αξεσουάρ"
να το φοράμε όποτε μας αρέσει... "Σήμερα αισθάνομαι γυναίκα" και πρέπει να πέσετε όλοι "ξεροί", ενώ άλλες φορές όχι τόσο και πρέπει να με αντιμετωπίζετε ανάλογα!


Και άλλα "ων ουκ έστι αριθμός" για τα οποία θα "τριτώσει" το "κακό"...

ΘΗΛΥΚΟΤΗΤΑ Ι

Σαν επίδοξος απόγονος του «πονηρού γέρου» (του Ευκλείδη ντε!), αλλά και σαν τυραννισμένο αρσενικό καταλαβαίνω - παρακαλώ να συμφωνήσουμε σ’ αυτό - ότι η ΘΗΛΥΚΟΤΗΤΑ (από τούδε θα αναφέρεται ως Θ) δεν μπορεί να ορισθεί με ευθύ τρόπο. Είναι ονειρικό ζητούμενο (γι’ αυτό και το post εδώ…) που μόνο με πλαγιοσκοπήσεις της μορφής:
«δύο σημεία ορίζουν μια ευθεία» (αλλά για το σημείο γαργάρα…)
μπορεί κανείς να την αντιμετωπίσει.
Το έναυσμα το έδωσε η Andrea Zax, όταν σε κάποιο από τα πολυάριθμα (!) προηγούμενα posts μου ρωτούσε:
«Γιατί να αρέσει σε έναν άντρα η Νικόλ Κίντμαν; Διαφωτίστε με»

Φυσικά, μην περιμένετε συντρόφισσες και σύντροφοι, ότι θα σας προσφέρω την αλήθεια και σεις ανάλογα με τον σεξουαλικό σας προσδιορισμό θα την εκμεταλλευθείτε! Ο γράφων δηλώνει σχεδόν πλήρη άγνοια επί του θέματος, παρ’ ότι το μελετώ αδιάκοπα, όπως υποσχέθηκα, εδώ και τρεις μέρες φίλτατε estarian.

Ενώ λοιπόν είχα ετοιμασθεί για εμβριθή ανάλυση, παράθεση λημμάτων, quotations κλπ., αντιλήφθηκα ότι και άλλοι παλαιότεροι σοφοί είναι ομοίως αδαείς! Ειδικά οι σοφοί που συνήθως δεν «πηδάνε»… Παρά ταύτα δικαιούνται άποψης γι’ αυτή τη «φυσική δύναμη» όπως όλοι! Προσκαλώ λοιπό όλο blogo-λόϊ που θα περάσει απ’ το φτωχικό μου το επόμενο διάστημα, να συνεισφέρει με απόψεις που θα παρουσιάζονται front page! Σύμφωνες ή αντικρουόμενες μεταξύ τους. Έτσι με ομαδική δουλειά ίσως καταλήξουμε κάπου! Κυρίως να βοηθήσουμε τα κορίτσια που τα ‘χουν παίξει στο ψάξιμο τώρα τελευταία… Με αποτέλεσμα, γιατί αυτά τα πράγματα είναι ετερο-προσδιοριζόμενα, να τα ‘χουν παίξει και τα αγόρια!

Ξεκινάω πρώτος για να «σπάσω» τις ντροπές.

1. η Θ είναι «κατάσταση»
Σε αντίθεση με την αρρενωπότητα που σε όλες τις κουλτούρες δείχνει να είναι συνυφασμένη με εκπαίδευση και μύηση. Τώρα, θα μου πεις οι γριές; I rest my case!
2. η Θ «ανθίζει»
προσοχή δεν καλλιεργείται αλλά απαιτεί ως έδαφος την αρρενωπότητα!
3. η Θ είναι «ζωντάνια»
«ζωντάνια» δεν σημαίνει «παρτσακλισμός»
4. η Θ «τρέφεται» από την τσαχπινιά.
Σε κάποιες πρώτες τιμές είναι ευθέως ανάλογα μεγέθη
5. η Θ είναι «απαλή»
6. η Θ «ανακουφίζει»
7. η Θ είναι «δεκτική»
8. η Θ είναι «ντροπαλή»
Δεν θυμάμαι ποιος παλιός Έλλην ποιητής έλεγε ότι «η αιδημοσύνη στα μάγουλα μιας κοπέλας είναι το μεγαλύτερο στολίδι της»
9. η Θ είναι μυστικοπαθής
10. η Θ είναι «διάφανη»
έτσι για να φανεί η αντιφατικότητα της κατάστασης.
11. η Θ είναι «δροσερή»
12. η Θ είναι σαγηνευτική
13. η Θ είναι «ευέλικτη»
14. η Θ είναι «κίνητρο»
και για τα δύο φύλα
15. Θ και σάρκα είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος
Πόρισμα: Θ και έρωτας είναι ξαδέλφια
16. η Θ είναι «απαιτητική»
17. η Θ είναι «έξυπνη»
18. η Θ δεν είναι απαραίτητα «λογική»
19. η Θ ασχολείται κυρίως με την Θ
Θ και μετα-Θ είναι μια θεωρία, για να ενισχυθεί το 17 και το 18. Βέβαια και η αρρενωπότητα ασχολείται με την Θ. Όλοι με τη Θ ασχολούνται. Του φαινομένου αυτού έχω δώσει την δόκιμη ονομασία
«υστερικός μουνοκεντρισμός»
20. η Θ αποτελεί «συμπαγοποίηση ενός σημείου»
μην «ψαρώνετε»και εξηγούμαι. Κάθε ακολουθία ιδεών έχει τελικά οριακό σημείο το οποίο συνήθως είναι η φράση:
«γιατί είμαι γυναίκα»
«γυναίκα είναι μωρέ»
«αν ήσουν γυναίκα θα καταλάβαινες»

Σταματώ γιατί «φτιάχτηκα». Θα επανέλθω περιμένοντας τα δικά σας.

Όμηροι...

Ήμουνα λέει 20 χρονών παληκαράκι, αναρχικός, νταβραντωμένος. Το κατεστημένο δεν το αρνιόμουν απλώς. Ήμουν εξοργισμένος. Όλοι αυτοί οι λεφτάδες, με τους πολιτικάντηδες λακέδες τους να τους υπηρετούν με απροκάλυπτη θρασύτητα, με αηδίαζαν. Τι λέω τους μισούσα! Ονειρευόμουν άγριες συμπλοκές, λαϊκά ξεσπάσματα και εξεγέρσεις. Να τους δώ όλους, να τρέχουν να κρυφτούν όπου μπορούν. Να κλαίνε και να παρακαλάνε για οίκτο! Βέβαια, από καιρού εις καιρόν με τα άλλα παιδιά της παρέας, κάναμε κανα "ντου", καίγαμε κανενα αμάξι, σπάγαμε καμμιά βιτρίνα, αλλά μέχρις εκεί. Τα πολλά, παρέμεναν ανεκπλήρωτοι πόθοι...

Είχαμε λοιπόν μαζευτεί κάποιο "περίεργο" βράδυ, καμμιά 100στή από μας σε ένα μεγάλο κτίριο με πολλές αίθουσες και συζητάγαμε (φωνάζαμε δηλαδή) για κάποιο θέμα που μας απασχολούσε. Δεν θυμάμαι και πολλά, αλλά λίγο πρίν είχαμε "πλακώσει" στις γρήγορες κάποιο "μπάτσο" που είχε "τραβήξει" μπιστόλι. Τα αίματα είχαν ανάψει. Ξαφνικά, δεν ξέρω πως έγινε και βρίσκουμε λέει σε μια απο τις αίθουσες του κτιρίου καμμιά διακοσαριά από τους πολιτικούς που μάθαμε να μισούμε. Γέροι και χοντροί, αηδιαστικά φοβισμένοι, δηλαδή "χεσμένοι" για να πούμε και του στραβού το δίκιο, και τους πήραμε λέει ομήρους!!! Τώρα τί ζητάγαμε δεν κατάλαβα, ούτε και θυμάμαι (όνειρο βλέπεις). Μούκανε όμως εντύπωση, ότι ενώ τους είχαμε στα χέρια μας και μπορούσαμε τόσο εύκολα να τους "λιανίσουμε" (10 χρόνια Υπουργοί ήτανε μερικοί απ' αυτούς), φοράγαμε και κουκούλες (κανείς δεν θα μας αναγνώριζε) και δεν μπορούσαν και οι "μπάτσοι" να μπούνε μέσα στο κτίριο, γιατι λέει μια μαγική δύναμη τους κράταγε απ' έξω, εμείς ήσυχα - ήσυχα αποκαλύψαμε τα πρόσωπά μας και καθήσαμε γύρω από τον πιό χοντρό(!) από αυτούς, που άρχισε να μας λέει παραμύθια, "μιά φορά και έναν καιρό..." .

Μετά από πολλές ώρες,αφού ο χοντρός τελείωσε το παραμύθι (δυστυχώς ούτε αυτό το θυμάμαι), σηκωθήκαμε να φύγουμε. Κάποιοι από μας γυρίσανε σπίτι και τους βάλανε οι κουβερνάντες τους (!) για νάνι και οι πιο πολλοί πήγαν σε ένα άλλο κτίριο, πιο μεγάλο από το προηγούμενο, που βρισκόταν στην οδό Κατεχάκη (κοίτα τι θυμάμαι...), μπήκαν σε μια γραμμή και ένας περίεργος τύπος άρχισε να τους πληρώνει!


Παρακαλώ όποιος μπορεί να ερμηνεύσει, ας με βοηθήσει!

Κοσμογονία

Πολύ ενδιαφέρον άρθρο! Αν και δεν συμπαθώ ιδιαίτερα τον συντάκτη, υποκλίνομαι!

Σύγχρονη Κοσμογονία ή η κατάρρευση του υπαρκτού σκοταδισμού

Ονειροβασία

Έχασα νομίζω για πάντα αυτή μου την χαρά. Από μικρός θυμάμαι, να "καβαλάω" κάποιο όνειρο και να το "πηγαίνω" για ώρα, όσο μακρύτερα γινόταν. Μια ήμουνα πολέμαρχος, μια άλλη βασιλιάς, πότε-πότε σοφός... Και "μοναχός" έχω κάνει! Μα και με κορίτσια πολλά, κορίτσια που έβλεπα στο δρόμο, στο σχολείο, στον κινηματογράφο, έζησα μεγάλους έρωτες... Δυνατούς. Μην φανταστεί κανείς ότι το έκανα για "φυγή" από την πραγματικότητα. Δεν είχα μόνο επιτυχίες και δόξα και λεφτά. Πολλές φορές καταστρεφόμουν και υπέφερα. Προβάριζα καταστάσεις. Και αφηνόμουν στις εκδοχές. Δεν υποκρινόμουν ούτε βίαζα τις εξελίξεις. Κοινός παρανομαστής όμως ήταν στα ονειροπερπατήματα αυτά η "σημαντικότητα" προσώπων, πραγμάτων και καταστάσεων. Και το μηδαμινό ακόμη είχε βάρος και αξία.

Περάσανε τα χρόνια... Τα έχασα τα όνειρα. Και τα μικρά και τα μεγάλα. "Πέτυχα" την φιλοσοφική μου επιδίωξη, αρκετά μηδενιστική οφείλω να ομολογήσω, της ρεαλιστικής αποτύπωσης της καθημερινότητας. Στο μέτρο του εφικτού βέβαια. Ο κόσμος μου από πλήρης, μετατράπηκε σιγά-σιγά σε ατελές περιβάλον. Ο Goedel και ο Hilbert κατατρόπωσαν τον Πυθαγόρειο μυστικισμό που με κυριαρχούσε. Δεν πέτυχα όμως την "ΝΙΡΒΑΝΑ". Σοφός δεν έγινα, παρά την απώλειά μου. Ούτε ημέρεψαν τα πάθη μου. Απλά "βάρυνα". Δεν χαίρομαι με ελπίδες. Δεν έχω εκείνο το "λες να ..." Γκριζάρισαν τα πρωϊνά και έχασε την λάμψη της η νύχτα. Και μόνο σε κάτι όνειρα που είμαι εγώ ο ίδιος το "μαύρο άλογο", που καλπάζει μόνο του στους απότομους γκρεμούς του μακρινού πλανήτη με τα επτά φεγγάρια, νιώθω ξανά για λίγο εκείνη την άγρια χαρά.

Θέλω πίσω τα ονειροβατήματά μου. Και την αφέλεια. Και την ευκολοπιστία.

Αισθησιακός εφιάλτης!

Νικόλ Κίντμαν!

Περιμένω όσους έχουν δεί κάτι παρόμοιο να σχολιάσουν...

Ψυχές

Ο άντρας που καθόταν στο αίθριο του πολυκαταστήματος μίλαγε στο κινητό του εκνευρισμένος. Οι φωνές του ακούγονταν στο 3-όροφο κτίριο καθαρά, προκαλώντας σε κάποιους πελάτες ενόχληση και σε κάποιους άλλους γέλια.

-Θα τον γαμήσω τον πούστη, που κάνει "πλάτες" στον αδερφό του για να μου φάνε την γκόμενα.

Δεν ξέρω αν ήταν κάποιο προαίσθημα ή είχα ακούσει προηγουμένως κάποια πράγματα που τα "φιλτράρησε" και τα απέρριψε αρχικά σαν θόρυβο το συνειδητό μου, όμως ήμουν βέβαιος ότι μίλαγε για τον αδελφό μου και ο ξελογιαστής Καζανόβας ήμουν εγώ!

Έσκυψα από το μπαλκόνι του αιθρίου (ήμουν στον 1ο όροφο) και τον κοίταξα καλύτερα. Ήταν ψηλός, αδύνατος, μελαχροινός με αραιό "σκωροφαγωμένο" μούσι. Μου ήταν τελείως άγνωστος. Για την ακρίβεια αντιπροσώπευε το είδος του ανθρώπου, που χωρίς συγκεκριμένο λόγο μου δημιουργεί αντιπάθεια και συνήθως αποφεύγω να συναναστρέφομαι.

Η πρώτη μου σκέψη ήταν να πάρω τον Πάρι στο τηλέφωνο και να του εξιστορήσω τα γεγονότα.

-Δεν τον χέζεις μωρέ το μαλάκα. Όποιος κι' αν είναι, αν δεν μπορέσουμε να συνεννοηθούμε μαζί του, τον πλακώνεις στις φάπες και τελειώσαμε

Παρ' ότι η εμπιστοσύνη του στην "χειροπιαστή" πειθώ που διαθέτω, με διασκέδαζε και με κολάκευε, είχα μια τρομερή ανησυχία για το τί επρόκειτο να συμβεί. Αποφάσισα να φύγω καλού κακού. Έτσι κι' αλλιώς "window shopping" έκανα.

Βγήκα σκεφτικός απο το κατάστημα. Το σκοτάδι είχε αρχίσει να πέφτει στο τεράστιο parking. Στριφογύρισα ως συνήθως να δώ το αμάξι, όταν την είδα να περιμένει στο πεζοδρόμιο. Παρά τα χρόνια που είχαν περάσει, συνέχιζε να με συγκινεί! Παρέμενε όμορφη και το "σεμνό" και αδιάφορο ντύσιμό της δεν μπορούσε να κρύψει πόσο απελπιστικά sexy ήταν. Την χάζεψα για 2-3 δευτερόλεπτα αμφιταλαντευόμενος αν θα ήταν έξυπνο εκ μέρους μου να της μιλήσω, όταν είδα τον "ζηλιάρη" να βγαίνει και να χειρονομεί έντονα. Τον έπιασε καθησυχαστικά από το χέρι, προσπαθώντας να τον ηρεμήσει. Εκείνη τη στιγμή πρόσεξα την "άϋλη" φιγούρα που στεκόταν δίπλα τους και τους κοίταζε προστατευτικά. Ήταν η ψυχή(!) ενός εφήβου σε αναπηρικό καροτσάκι! Γεμάτος απορία και απογοητευμένος άλλη μια φορά από τις επιλογές της -τόσο έξυπνη κατά τα άλλα γυναίκα- γύρισα διακριτικά και άρχισα ν' απομακρύνομαι ψάχνοντας αγωνιωδώς για το κωλάμαξο.

-Άλκη

Άκουσα την φωνή της και ένιωσα την αγωνία να με κυριεύει για το τι θα επακολουθούσε. Ο "κιοτής" μέσα μου μου έλεγε να την αγνοήσω. Μα ήταν αδύνατο! Έστρεψα το βλέμα μου προς το μέρος της. Ήταν αρκετό για να προλάβω να αποκρούσω τα χτυπήματα του μανιασμένου συντρόφου της που με είχε φτάσει με δυό δρασκελιές. Κυλιστήκαμε στο δρόμο. Δεν ήξερε ο φουκαράς ότι εκεί μου ήταν εύκολο να τον "δέσω" και να τον ακινητοποιήσω. Ήταν περίεργο αλλά ένοιωθα οίκτο γι' αυτόν. Φώναξα να με βοηθήσει κάποιος να τον κρατήσουμε. Σε δευτερόλεπτα εμφανίστηκαν 4 "σεκιουριτάδες" του καταστήματος. Τον έπιασαν χειροπόδαρα και τον σήκωσαν. Στάθηκα κι' εγώ στα πόδια μου και τίναξα τα ρούχα μου.

Μόλις πήρα μια ανάσα τους κοίταξα καλύτερα. Ήταν 4 ψηλά παληκάρια, ντυμένα με γκρί φόρμες αγγαρείας, που έκρυβαν ή προσπαθούσαν να κρύψουν τα μακρυά πλούσια ξανθά μαλλιά τους κάτω από γκριζόμαυρα τζόκευ. Με κοίταζαν συγκαταβατικά και απόμακρα. Εκείνος κτυπιόταν και ούρλιαζε.

-Αφήστε με να τον σκoτώσω.

Άρχισα να του μιλάω, προσπαθώντας να καταλάβω γιατί τόσο μίσος. Εκείνος συνέχισε σαν λυσσασμένος να "κτυπιέται" προσπαθώντας να ξεφύγει. Παρατήρησα μιάς μορφής διερεύνηση των προθέσεών μου στα μάτια των φρουρών του. Βλέποντας ότι δεν ηρεμούσε, τον τράβηξαν σε μια πλαϊνή πόρτα που οδηγούσε στο υπόγειο. Τους ακολούθησα σιωπηλά αλλά και με αγωνία. Ήταν περίεργο, γιατί συνήθως προσπαθώ να απομακρυνθώ από τους τόπους των εντάσεων. Θεωρώ ηλίθιο, το να επιμηκύνει κανείς την επαφή με τον αντίπαλο μετά από ένα διαπληκτισμό, που τυχαίνει να μήν καταλήγει εις βάρος του.

Φτάσαμε σε ένα δωματιάκι με ένα "κλουβί" 2x2 στο κέντρο του. Άνοιξαν την πόρτα και τον έβαλαν μέσα.

-Ανοίξτε μου να τον λιώσω

Στρίγκλιζε και ταρακουνούσε το σιδερένιο πλέγμα. Πλησίασα κοντύτερα.

-Τι σου έκανα ρε φίλε;
-Αν σε πιάσω θα πεθάνεις μέσα στα χέρια μου.

Απογοητευμένος από την προσπάθεια, έστριψα για να φύγω. Εκείνη τη στιγμή η ψυχή του έφηβου στο καροτσάκι όρμησε στο δωμάτιο και "ενώθηκε" μαζί του. Κατάλαβα ότι δεν έπρεπε να συμβεί κατι τέτοιο. Τον είδα να διαπερνά το πλέγμα. Η σάρκα του σκιζόταν λες και πέρναγε μέσα απο μηχανή του κιμά. Με άρπαξε και κόλλησε επάνω μου. Κάθε προσπάθεια να τον απομακρύνω ήταν μάταιη. Ήταν σαν να παλεύεις με ένα λόφο κόλλας. Ένοιωσα, άγνωστο γιατί, ότι είμαστε κίνδυνος για όλους. Στράφηκα γεμάτος αυτοθυσία στους φρουρούς που στέκονταν ακίνητοι και μας κοιτούσαν.

-Κάψτε μας για να γλυτώσουν όλοι οι άλλοι(!)

Κάποιος από αυτούς τράβηξε ένα φλογοβόλο και ο πίδακας φωτιάς μας έλουσε. Σκορπιστήκαμε σε μικρά κομμάτια στάχτης και κάρβουνου στο πάτωμα. Βυθίστηκα στην ανυπαρξία. Περιέργως όμως είχα αίσθηση του χώρου και των καταστάσεων.

Κοίταζαν τις στάχτες στο πάτωμα, όταν ο αρχηγός τους έκανε κάποιο νόημα. Άρχισαν να βγάζουν τις στολές τους προσεκτικά.

-Τελειώσαμε.

Τα λευκά τους φορέματα ήταν ατσαλάκωτα. Τίναξαν τα ξανθά τους μαλλιά ανάμεσα στις λαμπερές, εκθαμβωτικές τους φτερούγες και εξαφανίστηκαν.

Κανείς δεν της έδωσε σημασία, καθώς βγήκε από το κτίριο και απομακρύνθηκε αθόρυβα.

Παράδοση...

Πρέπει να ηρεμήσω. Όλα δείχνουν παράταιρα. Η ένταση διάχυτη. Τι επιμονή και αυτή να βγούμε οι δυο μας απόψε! Τι κοινό θα μπορούσαμε να ‘χουμε; Δείχνει τόσο “στεγνός” και τόσο ταπεινωμένος! Ανεκπλήρωτα όνειρα και πόθοι, άγνωστα σε μένα, κρυμμένα στο βλέμμα του.
«Ρε μάνα, πού τα 'χεις τα ποτήρια του cognaque;»
«Εκεί που ήταν πάντα. Άμα ξεστραβωθείς θα τα δεις…»

Πολλά νεύρα... Γέμισα ένα ποτήρι που βρήκα κρυμμένο πίσω–πίσω στο ντουλάπι. Κατέβασα κανά δυο γουλιές κοιτάζοντας την πόρτα. Ξεφτισμένη. Όλα θέλουν πέταμα εδώ μέσα... Ίσως ο “γέρος” να μην μπορούσε να αντιδράσει. Πως να διατηρήσεις ίχνος ζωντάνιας με τέτοια συμβατική ζωή; Εμένα θα μ’ έπνιγε... Πρέπει να βγω μαζί του. “Εις ένδειξιν τιμής” για την παθητικότητα που τον αναγκάσαμε να επιλέξει.

Η μάνα μου με τον συνηθισμένο της θόρυβο στην κουζίνα. Η νοοτροπία της “γρήγορης και προκομμένης” σε κάθε της κίνηση. Ο αδελφός μου όπως συνηθίζει, «θεατής». Αλήθεια, πώς την κοπάνησε αυτός απόψε; Τελικά, ποτέ μου δεν κατάλαβα αν είναι επιδεξιότητα ή φυγή. Είναι εσωστρεφής ο μπαγάσας. Τα καταφέρνει να κρατιέται όσο μακρύτερα γίνεται. Κι’ όμως είναι αγαπητός.

Αυτή η συνήθειά να ντύνεται βολτάροντας, με εκνευρίζει. Κοίτα πώς σφίγγει τη ζώνη του! Κοντεύει να τη φτάσει στο σαγόνι…

«Καλά, τι κουστούμι φοράς ρε πατέρα;»
«Μια χαρά είναι! Αν δεν τους αρέσει ας με παρεξηγήσουν!»

Εξυπνάδες!… Όταν η κακογουστιά γίνεται ιδεολογία!

« Μη μου πεις ότι θα βάλεις και καπέλο!»
«Φυσικά και θα βάλω. Να σε κάνω να ντρέπεσαι που θα κυκλοφορήσεις μαζί μου. Ο ξεσκούφωτος θα ντρέπεται για τον σκουφωμένο… Εγώ το καπελάκι μου θα το φορέσω καμαρωτά-καμαρωτά. Και το μπαστουνάκι μου θα το κουνάω γύρω-γύρω σαν παλικαράκι!»

Απίστευτο! Καπέλο και μπαστούνι… Θα μας κρεμάσουν κουδούνια.

Η μάνα μου βγήκε απ’ την κουζίνα και ψιθύρισε:

«Για έλα λίγο εδώ»
«Τι τρέχει ρε μαμά; Γιατί μιλάμε σιγά;»
«Τον μπαμπά σου να τον προσέξεις απόψε. Έχω ένα κακό προαίσθημα»
«Φοβάσαι μην πιει και μείνει κοντός;»
«Να αφήσεις τις βλακείες και να κάνεις αυτό που πρέπει»
«Δεν μας παρατάς μωρέ! Γιατί δεν τον αποθαρρύνεις να βγω κι’ εγώ μόνος μου;»
«Μ’ ακούς τι σου λέω;»

«Είμαι έτοιμος, ξεκινάμε;»

Τελικά περπατάει γρήγορα. Σαν να προσπαθεί να απομακρυνθεί από κάπου το ταχύτερο. Ή να βιάζεται να συναντήσει κάτι. Νομίζω ότι σκέφτεται για μένα. Σαν να αμφιβάλλει. Ωχ, αδερφέ! Δεν θα τον ψυχαναλύσω κι’ όλας. Πώς καταντάει ρε παιδί μου ο άνθρωπος! Λένε ότι κάποτε τον κυνηγούσαν οι γυναίκες…

Η επιγραφή πάνω στη χαμηλή πόρτα έγραφε 'DARK MOON'. Τον ακολούθησα μέσα, αμήχανα και με περιέργεια. Η μυρωδιά της σάρκας ήταν έντονη και μεθυστική. Καμμια εικοσαριά γυναίκες ντυμένες με πέτσινα αποκαλυπτικά ρούχα κάθονταν στα ψηλά σκαμπώ του bar. Αμέσως σηκώθηκαν και άρχισαν να γίνονται "επιθετικά" διαχυτικές... Η προσπάθεια μου να πάρω δυό ποτά απέτυχε μέσα στα χάδια και τα φιλιά. Ο "γέρος" έδειχνε να βυθίζεται στην ηδονή. Η αναπνοή μου έγινε δύσκολη. 'Ενιωσα ξαφνικά να φεύγει από μέσα μου η ζωή! Πανικοβλήθηκα και για τους δυό μας. Τον άρπαξα από το σακκάκι και τον τάβηξα προς την πόρτα ουρλιάζοντας. "Θα μας κλέψουν την ψυχή!"

Πεταχτήκαμε έξω στο δρόμο με τις γυναίκες σε οίστρο, κολλημένες επάνω μας. Πάλευα "με νύχια και με δόντια" και για τους δυό μας. Τον είδα να λιώνει μέσα στα γυναικεία μπράτσα και να χάνεται. 'Εκλαιγα και χτυπούσα. Φίλαγα και προσπαθούσα να ξεφύγω.

Το κουστουμι -άδειο- ήταν πεταμένο στο οδόστρωμα. Οι γυναίκες μ' άφησαν και άρχισαν να πισωπατούν προς το μαγαζί. Με είχαν κυριεύσει οι λυγμοί. 'Ηταν πια αργά. Δεν μπορούσα να διορθώσω τα πράγματα.

'Εσκυψα, πήρα το καπέλλο, το φόρεσα, έβαλα το μπαστούνι παραμάσχαλα και χάθηκα στο σκοτάδι...

(Τό όνειρο της ωρίμανσής μου... στα 28 μου χρόνια. Ο "γέρος" έζησε άλλα 10. Δεν του το διηγήθηκα ποτέ. Εχω όμως πάντα την αίσθηση ότι το είχε δεί κι' αυτός 30 χρόνια πρίν από μένα)

Ονειρα

Καλό ξεκίνημα! Κάτι όνειρα που χρειάζονται συζήτηση, θα παρουσιάζονται εδώ...